ถ้าให้ช้านตัดเกรดเองบ้าง คงอยู่ระหว่างB+จนถึงA- ค่อนไปทางB+
ถามว่าดีไหม ตัดเกรดด้วยมาตรฐานขนาดนี้ก็ต้องดีอยู่ล่ะ แต่ภาพรวม ช้านว่ายังดูงงๆอยู่ จะขายแมสจ๋าไปเลย ก็ไม่จัดจ้านดึงดูดมากพอ จะอินดี้ไปเลย ก็ไม่ถึงขั้นอีก ปัญหาก็วกกลับมาที่ประเด็นเดิมๆเหมือนคือเคยพูดไปตั้งแต่สมัยอัลบั้มแรกๆ คืองงว่านางจับคนฟังกลุ่มไหนกันแน่ จะเอาใจชะนี กะเทย หรือชายแท้ คือดูแทงกั๊กไปหมด
เทียบกับอีเทหรืออีช้าง คือมีแนวทางชัดเจนเลย อีเทเน้นอินดี้ไปเลย เทpop listeners หรืออีช้างก็เป็นงานโซลบ้านๆฟังง่าย ไม่ต้องหูเทพก็อินตามได้
ในขณะที่ของอีแฮรี่ อีแทร็คที่ดูเหมือนจะแมสหน่อย พอหวังตัดซิงเกิ้ลได้ ก็ดูเรื่อยๆเอื่อยๆเกินไป คือเข้าใจว่าอยากคลุมโทน ไม่อยากให้ดูโฉ่งฉ่างเกินไป แต่พอฟังแยกฟังเป็นแทร็คๆ คือมันไม่ได้จริงๆ ไม่มีจุดพีค พอที่จะตัดในฐานะซิงเกิ้ลเลย
กระนั้น ไอ้การแทงกั๊กของอีบาบูน กลับเป็นข้อดีที่สุด ด้วยความที่อย่างที่บอก คือนางหวังกว้านจับทาร์เก็ตแบบจับฉ่าย ชายก็ได้ หญิงก็ดี ทำให้แนวเพลงนางไม่สุดโต่งเกินหนักไปทิศทางใดทิศทางนึงมากจนเกินไป และยังมีความเฟรนด์ลี่กับpop listenersอยู่มาก
_________________
