Radiohead : The King Of Limbs (100%)

จะเรียกว่าเป็นวงสุดที่รักก็คงกระดากปากตายเอาเป็นว่าเป็นวงที่เราเคารพในความสามารถของพวกเขาก็แล้วกัน เพราะว่าเรารู้จักกันผิวเผินมากๆเพราะดิฉันคงต้องเรียนตามตรงว่าส่วนตัวกลัวอัลบั้มของวงนี้ชนิดขยาดเนื่องจากงานเพลงออกมาในระดับฟังยากชนิดปีนกะไดฟังกันเลยทีเดียว ที่ชอบจริงจังก็เห็นจะเป็นสองอัลบั้มแรกที่เป็นงานบริทพ็อพเข้มข้นหากแต่พลิ้วหวานเยือกเย็นเสนาะหูในแบบที่ใครชอบงานชุดแรกของ Coldplay กับงานในยุคก่อนกลายพันธุ์ของ Travis ก็คงจะหลงรักเอาหัวปักหัวปำมาที่ Ok Computer งานดีแต่เริ่มฟังไม่รู้เรื่องแล้วกู วู้ยยยย!!! ฟังมันแค่3อัลบั้มพอ แถมชีวิตนี้ออกปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่แตะอัลบั้มใดๆของRadioheadอีกเลยที่ไหนได้พอเมษาเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวศกนี้หาอะไรฟังไม่ได้พอได้รับสาส์นมาว่าคุณธอม ยอร์คเราฟอร์มวงออกอัลบั้มกันอีกครา - - Self-Releasedด้วยนะเออ - - หลังจากทิ้งช่วงไปกว่า4ปี....แม่งอดจะหามาฟังไม่ได้ว่ะ!!!

รูปแบบดนตรี

The King Of Limbs นี่ถ้านับไม่ผิดก็น่าจะเป็นงานชุดที่8ของทางวงนะคะ สมาชิกวงนี่ไม่ได้เช็คแต่คาดว่าคงไม่มีการขยับโยกย้ายหรือเปลี่ยนแปลงใดๆเช่นเดียวกับโปรดิวซ์เซอร์ที่ยังเป็นคุณ Nigel Godrich ที่ก็เป็นโปรดิวซ์เซอร์ให้กับมาทางวงตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์ - - ตั้งแต่ยุค The Bends ในปี1995โน่นแถมด้วยLPในปีก่อนหน้านั้นอีก - - ลามไปถึง The Eraser อัลบั้มเดี่ยวของคุณธอม ยอร์คนักร้องนำพี่ยาก็ยังตามไปมิกซ์และโปรดิวซ์จัดแจงทุกสิ่งอันเสร็จสรรพ มาที่ภาคดนตรีกันบ้างแม้จะแจ้งเกิดจากการเป็นวงบริทพ็อพสุดเท่ห์แต่2011นี้งานเขาพัฒนาไปเป็นอัลเทอเนทีฟร็อคที่ชนโครมเข้ากับดนตรีอิเล็คโทรนิคเป็นเอ็กซ์เพอริเมนทัลผสานร็อคเต็มรูปแบบไปแล้วค่ะคุณขาดังนั้นคนรักอิเล็คโทรนิคอัลบั้มนี้ไม่มีผิดหวังมึนตึ๊บลอยละล่องงดงามตระการตาสมใจอยากแถมขาร็อคที่ติดตามกันมาถามก็ใช่ว่าฟังแล้วจะบายด้วยความที่เท่ห์จัดและเข้มข้นตามแบบฉบับอัลเทอยุคโลกาภิวัฒน์มากกกกกใครยังอยากจะได้ยินซาวนด์แบบยุค90ที่เป็นร็อคแอนด์โรลย้วยยานเหยิบที่เล่นสดกันตามผับฮาร์ดร็อคนี่ อิฉันนิมนต์ไล่ให้ไปฟังOasisเลยค่ะ....นี่มันใกล้จะสิ้นโลกแล้วนะเออ เปิดรับสิ่งใหม่ๆกันบ้างก็น่าจะดี ^ ^

จุดด้อย

ไม่ใช่อัลบั้มที่ติดหู ฟังแล้วมึนตึ๊บไปบ้าง บ้าพลังกันพอสมควรทั้งภาคดนตรีที่ข้นคลั่กและไอเดียบรรเจิดชนิดที่หาได้เกรงใจผู้ฟังไม่ว่าจะรับกันได้รึเปล่า.....ก็เลยออกมาสมบูรณ์แบบไปเลย

แทร็คเด็ด

Bloom (4.5/5) เพลงเปิดอัลบั้มที่ขึ้นต้นมาพร้อมกับซาวนด์อิเล็คโทรนิคชวนพิศวงแบบไม่ตั้งใจเล่นฟังกี่ทีก็ดูเกลี่ยไม่เนียนและหยาบมากๆ ตอนแรกกะจะด่าแต่พอเสียงคุณพี่ธอมครวญมาแค่นั้นแหละ อ่า เหมือนตกอยู่ในภวังค์ Feral (5) ออกแนวสกอร์อิเล็คโทรนิคเอ็กซ์เพอริเมนทัลสุดเท่ห์ฟังชั้นเชิงการหยอดบีทของคุณโปรดิวซ์เซอร์ควงคู่ไปกับน้ำเสียงหวานหยดย้อยหงอยเหงาเยือกเย็นของพี่ธอมแล้วเหมือนกับหลุดไปอีกโลกหนึ่งเลยทีเดียว Lotus Flower (4.5/5)ซิงเกิ้ลแรกกับ Little By Little (4.5/5) มีความเป็นงานเดี่ยวในอัลบั้มคุณธอม ยอร์คในแบบฉบับที่ตึ๊บขึ้นและลอยกว่าเป็เท่าตัว แต่สวยมากกกกกกกก เอาใจคอบริทพ็อพสุดๆกับ Give Up The Ghost (5) และ Separator (5) ที่ชวนให้นึกถึงความพลิ้วหวานในยุคแรกแย้มใน Pablo Honey และ The Bends หากแต่ปราศจากเสียงกีตาร์เท่ห์ๆโหมกระหน่ำประดุจพายุบุแคมสลับมาบรรเลงด้วยอิเล็คโทรนิคแทน นับว่าเป็นการฟิวชั่นเอาบริทพ็อพเข้ากับอิเล็คโทรนิคและเอ็กซ์เพอริเมนทัลได้อย่างเหนือชั้นโดยแท้

สรุป

การกลับมาที่สมศักดิ์ศรีของวงบริทพ็อพที่ดีที่สุดแห่งทศวรรษ90





แก้ไขล่าสุดโดย Armand D'Angouleme เมื่อ Fri Apr 08, 2011 9:34 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง

ขอยาวๆกับอัลบั้มนี้หน่อย

ส่วนตัว เหมือน รู้สึกคล้ายๆกับ ตอนฟัง In rainbow แรกๆ คือ เหมือนพี่แกจะเปลี่ยนแนวอีกแล้ว ซึ่งรู้อยู่แล้วแน่นอน แต่หลังจากฟังชุดนั้นเสร็จ ก็... ไม่รู้ว่า ทำไมซาวน์กีต้าร์ของ Johnny ดูหายๆไป แต่ชุดนั้น ก็คล้ายๆ กับ Amnesiac ภาค 2 นั้นแหละ คือ ถึงแม้ จะเป็นอิเล็กโทนิค เกือบหมด แต่ยังมีพวก Jigsaw falling ที่ยังได้พอฟังซาวน์กีต้าร์บ้าง ในขณะที่ อัลบั้มนี้ ไม่มีเลย ย้ำ ว่า ไม่มีเลย

สงสัยเราจะชอบ Johnny มากกว่า ทอม หลอ? ก็ไม่ใช่น่ะ ส่วนตัว ก็ปลื้ม The Eraser มากกว่า Bodysong หรือ OST There will be blood แต่เป็นไปได้ว่า ชุดใหม่นี้ น่าจะเป็น The Eraser ภาค 2 มากกว่า เพราะดูจากบอร์ดอื่น ก็บ่นกันเป็นแถบ เรื่องนี้

สำหรับอัลบั้มนี้ ยอมรับว่า รายละเอียดยังเป็น Radiohead เหมือนเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือ งานมัน เหมือน The Eraser มากกกกกก และสอง เราเป็นพวกคลั่ง จังหวะ 189/56 หรืออะไร ที่ไม่ใช่ 4/4 แบบพวก mainstream ทั่วไป หรือ 5/4 ธรรมดาๆ อย่าง 15 Steps นี่ คลั่งมากกกกก แต่อัลบั้มนี้ ไม่มี ซึ่งแปลกมาก เพราะชุดตั้งแต่ Kid A มา ก็เล่นมุขนี้ตลอด งานนี้ จ๋อย ... หรือเพลง Bloom ? ก็ไม่ชอบง่ะ


สรุปว่า อัลบั้มนี้ มืดจนจะสนิท อยู่แล้ว ยิ่งไม่มีเพลงเร็ว ก็ไปกันใหญ่ ฟังเป็นแทร็กๆ ยากมาก ต้องฟังรวดเดียว แล้วมีแค่ Lotus กับ Separator นี่แหละ ที่ฟังง่าย เต้นไปด้วยไรงี้ เหมือนเอ็มวี เหอะๆ

แต่ชอบน่ะ ถ้านับทั้งอัลบั้ม ก็ต้องรอ The King of Limb 2 ที่จะออกเร็วๆนี้ แล้วมาตัดสินอีกที เพราะอัลบั้มนี้ ยังไม่จบ ซึ่งทอมและพ้องเพื่อน ไม่เคยทำให้ผิดหวังอยู่แล้ว ยกเว้น อัลบั้มแรก ....

แนะนำ จขทก น่ะฮะ ว่า ฟังชุด Philip Selway - Familial มือกลองของวงน่ะฮะ ที่ออกมาซักพักแล้ว จขทก น่าจะชอบอัลบั้มนี้มากกว่า TKOL น่ะ ถือว่า แนะนำแล้วกัน มีแต่ อคูลสติกกีต้าร์ ยืนพื้นน่ะ

กรี๊ดดดด ไม่ได้อ่านรีวิวมานานมาแร้ววคร่ะ คิดนึงเจ๊แนสมว๊ากก แอร๊ยยยย ส่วนตัวว่าเพลง Radiohead มันหลอนๆอ่า ฟังแล้วกลัว กรั่กกกกกๆ
ปล. ขอโทษแฟนคลับด้วยน่ะค่ะ
และ อัลบั้มต่อไปขอ Loud อิห่านน่ะค่ะเจ๊


_________________

D พิมพ์ว่า:

ขอยาวๆกับอัลบั้มนี้หน่อย

ส่วนตัว เหมือน รู้สึกคล้ายๆกับ ตอนฟัง In rainbow แรกๆ คือ เหมือนพี่แกจะเปลี่ยนแนวอีกแล้ว ซึ่งรู้อยู่แล้วแน่นอน แต่หลังจากฟังชุดนั้นเสร็จ ก็... ไม่รู้ว่า ทำไมซาวน์กีต้าร์ของ Johnny ดูหายๆไป แต่ชุดนั้น ก็คล้ายๆ กับ Amnesiac ภาค 2 นั้นแหละ คือ ถึงแม้ จะเป็นอิเล็กโทนิค เกือบหมด แต่ยังมีพวก Jigsaw falling ที่ยังได้พอฟังซาวน์กีต้าร์บ้าง ในขณะที่ อัลบั้มนี้ ไม่มีเลย ย้ำ ว่า ไม่มีเลย

สงสัยเราจะชอบ Johnny มากกว่า ทอม หลอ? ก็ไม่ใช่น่ะ ส่วนตัว ก็ปลื้ม The Eraser มากกว่า Bodysong หรือ OST There will be blood แต่เป็นไปได้ว่า ชุดใหม่นี้ น่าจะเป็น The Eraser ภาค 2 มากกว่า เพราะดูจากบอร์ดอื่น ก็บ่นกันเป็นแถบ เรื่องนี้

สำหรับอัลบั้มนี้ ยอมรับว่า รายละเอียดยังเป็น Radiohead เหมือนเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือ งานมัน เหมือน The Eraser มากกกกกก และสอง เราเป็นพวกคลั่ง จังหวะ 189/56 หรืออะไร ที่ไม่ใช่ 4/4 แบบพวก mainstream ทั่วไป หรือ 5/4 ธรรมดาๆ อย่าง 15 Steps นี่ คลั่งมากกกกก แต่อัลบั้มนี้ ไม่มี ซึ่งแปลกมาก เพราะชุดตั้งแต่ Kid A มา ก็เล่นมุขนี้ตลอด งานนี้ จ๋อย ... หรือเพลง Bloom ? ก็ไม่ชอบง่ะ


สรุปว่า อัลบั้มนี้ มืดจนจะสนิท อยู่แล้ว ยิ่งไม่มีเพลงเร็ว ก็ไปกันใหญ่ ฟังเป็นแทร็กๆ ยากมาก ต้องฟังรวดเดียว แล้วมีแค่ Lotus กับ Separator นี่แหละ ที่ฟังง่าย เต้นไปด้วยไรงี้ เหมือนเอ็มวี เหอะๆ

แต่ชอบน่ะ ถ้านับทั้งอัลบั้ม ก็ต้องรอ The King of Limb 2 ที่จะออกเร็วๆนี้ แล้วมาตัดสินอีกที เพราะอัลบั้มนี้ ยังไม่จบ ซึ่งทอมและพ้องเพื่อน ไม่เคยทำให้ผิดหวังอยู่แล้ว ยกเว้น อัลบั้มแรก ....

แนะนำ จขทก น่ะฮะ ว่า ฟังชุด Philip Selway - Familial มือกลองของวงน่ะฮะ ที่ออกมาซักพักแล้ว จขทก น่าจะชอบอัลบั้มนี้มากกว่า TKOL น่ะ ถือว่า แนะนำแล้วกัน มีแต่ อคูลสติกกีต้าร์ ยืนพื้นน่ะ

สำหรับอัลบั้มที่แนะนำขอบคุณนะคะเดี๋ยวจะลองไปหามาฟัง ^ ^ มาที่อัลบั้มนี้หลายคน - - รวมถึงคนที่ไม่ใช่แฟนเดนตายของ Radiohead อย่างข้าพเจ้าและเจย์เด็น - - ต่างบ่นเป็นเสียงเดียวกันว่า "เหมือน The Eraser" คืออิทธิพลที่สะท้อนผ่านตัวงานมานี่มัน Eraser ชัดๆคือมันก็ดีนะในแง่ของความที่ฟังง่ายสบายหูขึ้น ไม่ต้องพยายามตะเกียดตะกายปีนกะไดขึ้นไปฟังแบบ Radiohead ก่อนหน้านี้ แต่เป็นงานที่คนฟังพ็อพอย่างแนสมาฟังแล้วคงจะชอบมากกว่าพวกงานดีๆอย่าง Kid A ที่ส่วนตัวขอบายเพราะหูไม่เหล็กพอจริงๆ ในขณะที่แฟนเพลงของทางวงบางคนอาจจะถึงขั้นรู้สึกติดลบกับงานชุดนี้เลยก็เป็นได้

ป.ล. ไว้ชุดที่สองออกมาแล้วมารีวิวให้อ่านหน่อยสิคะ

Hanny_Fever พิมพ์ว่า:

กรี๊ดดดด ไม่ได้อ่านรีวิวมานานมาแร้ววคร่ะ คิดนึงเจ๊แนสมว๊ากก แอร๊ยยยย ส่วนตัวว่าเพลง Radiohead มันหลอนๆอ่า ฟังแล้วกลัว กรั่กกกกกๆ
ปล. ขอโทษแฟนคลับด้วยน่ะค่ะ
และ อัลบั้มต่อไปขอ Loud อิห่านน่ะค่ะเจ๊

ค่ะ ขอบคุณที่ยังตามอ่านกันอยู่นะคะ ช่วงหลังๆไม่ได้ตอบคอมเม้นต์คนอ่านเลย จนคนเขาหาว่าเจ๊ทำตัวเป็นดิว่าวิเศษวิโสไปแล้ว ซึ่งไม่ช่ายยยยยเพราะช่วงหลังๆติดงานกับเฟซบุ๊คส์งอมแงมเลยไม่มีเวลามาตอบค่า เหอๆๆๆ

สำหรับRadiohead ชุดนี้เจ๊ว่ายังค่อนข้างปราณีผู้ฟังนะคะ

Loud นี่ต้องขอโทษด้วยเพราะคงไม่ได้รีวิวเนื่องจากค่อนข้างเฉยๆกับอัลบั้มนี้ไม่รู้จะเขียนอะไร รวมถึงหลายคนก็เขียนออกมาแล้ว รอ10อันดับเพลงของริฮานน่าที่เจ๊ประทับใจช่วงปลายปีแล้วกันนะคะ ^ ^

ชอบเพลงที่พี่แนสเอามาให้ฟังน่ะ แต่ฟังตอนตี2คงมีกลัวๆบ้าง


_________________

วงนี้ฟังยากกว่าThe Knife อีกอ่ะ สำหรับผม เหอๆๆ

ฟังยังไงก็ไม่ชิน


_________________


; iambounty

อัลบั้มนี้เจ๋งครับ แต่รู้สึกว่ายังไม่สุดยังไงก็ไม่รู้
ไม่ทราบว่าชุดสองนี้คือ Radiohead เพลง Supercollider และ The Butcher รึป่าว?
ตอนนี้น่าจะหาฟังกันได้แล้วนะ


_________________
mAEztrO -mAEztrA