Hurts Happiness (3.5/5)
Hurts คือวงดนตรีแนว Synthpop ที่มีสมาชิก 2 คนคือ Theo Hutchcraft และ Adam Anderson จาก Manchester โดยทั้งคู่ฟอร์มวงกันมาก่อน และทดลองรูปแบบงานหลายๆแบบ จนสุดท้าย มาลงเอยที่งาน Synthpop ยุค 80 ที่ขึ้นชื่อว่า เก๋ที่สุด
รูปแบบเพลง อย่างที่เกริ่นไปแล้ว ว่างานนี้ยืนพื้นด้วยความเป้นเพียว Synthpop ยุค 80 โดยปราศจากการปรุงแต่งใดๆ โดยมีอิทธิพลจากดนตรีหลายๆรูปแบบ ... ซึ่งฉันไม่ค่อยรู้ เพราะเกิดไม่ทัน 5555
จุดเด่น เก๋คร่ะ การดึงรูปแบบเพลงที่เก๋ที่สุดมาปัดฝุ่นใหม่แบบนี้ และทำได้ดีสมความเป็นออริจินัล บวกกับเสียงนักร้องที่สื่ออารมณ์และเข้ากับตัวเพลงได้เป็นอย่างดีมากคร่ะ ... อีกข้อคือ การเรียงแทรค ความต่อเนื่อง บวกกับความโดดเด่นของซาวด์ที่ดึงกันไปดึงกันมา ทำให้ภาพรวมอัลบั้มไม่มีที่ติ ฟังได้เรื่อยๆ เพลินๆ วนไปวนมาแบบไม่มีข้อกังขาจริงๆ และอีกข้อที่ชอบคือ รูปแบบ การขัดแย้งที่ลงตัวในการนำเสนอ .. ชื่อวงว่าเจ็บ แต่อัลบั้มกลับชื่อ ความสุข หากแต่ภายในบอกเล่าถึงการที่จะเปลี่ยนชีวิตที่แสนเจ็บปวดของคุณนำไปสู่ความสุขที่รออยู่ในภายภาคหน้า
จุดด้อย เชย และไม่ตลาดคร่ะ อีกอย่าง ด้วยรูปแบบเพลงที่เป็นปัจจุบันแล้ว มันคือการผสมผสานระหว่างรูปแบบเพลงที่ตัวเองสนใจ บวกความร่วมสมัยแล้ว จุดนี้ Hurts ยังสอบตกนะคระ ถึงแม้จะความตั้งใจที่จะคงความเป็นออริจินัลไว้แบบนั้นจะน่าสนใจสำหรับแฟนเพลงในยุคนั้นก็เหอะ .. แต่ตลาดอื่นๆ ก็จะตีไม่ได้เลย สรุปคือ .. มันจำกัดวงคนฟังมากเกินไปคร่ะ ..
แทรคเด่น เริ่มที่ซิงเกิ้ลแรก Better Than Love (3/5) ที่เป็นซินท์พ๊อพกับซาวด์สังเคราะห์เจอดิสโก้นิดหน่อย คือด้วยตัวซาวด์หน่ะ มันน่าสนใจนะคระ แต่ส่วนเนื้อร้องที่ไปเรื่อย หาจุดพีค และคอรัสไม่เจอแล้ว ทำให้เพลงหมดความน่าสนใจไปเลย ต่อด้วยงานมาสเตอร์พีช Wonderful Life (5/5) ขอให้เต็มอย่างไม่มีข้อกังขา ทั้งเนื้อหา ดนตรี การร้อง และ การนำเสนอที่งานนี้ถือเป็นงานซินท์ที่ร่วมสมัยที่สุด การเติมหลากหลายซาวด์ แต่งานกลับพอดี และเริ่ดดดดดดด อย่างไม่น่าเชื่อ
ซิงเกิ้ลต่อไป Stay (3/5) ที่ฟังแล้วนึกถึงหน้าแม่นางลีโอน่า เลวิสขึ้นมาตะหงิดๆ เพราะงานนี้ค่อนข้างจะเป็นสูตรสำเร็จบัลลาดแบบที่เลโอน่าชอบทำ แถมทำได้ดีกว่าเพลงนี้ซะด้วย และซิงเกิ้ลต่อไปกำลังจะโปรโมท คือเพลง Sunday (2.5/5) คือส่วนตัวคิดว่ามันเชยไปอ่ะคร่ะ มันเป็นซินท์พ๊อพสนุกๆสนาน ตบทั้งเครื่องสาย ออเครสต้า แต่ตัวเพลงก็ยังเดินไปเรื่อยๆ เปื่อยๆ แบบขาดจุดพีคของเพลงอย่างน่าเสียดาย
แทรคอื่นๆ จะมี Silver Lining (4/5) ที่ฉันชอบในการบอกเล่าความเป็น 80s ได้อย่างดี เพราะเล่นเอาซาวด์เครื่องจักรและอุตสาหกรรมมาผสม รวมกับการร้องที่บ่งบอกถึงความเป็นมนุษย์ในยุคอุตสาหรกรรมที่ต้องดิ้นรนเพื่อให้ทันโลก อีกเพลงที่เก๋คือ Illuminated (3.5/5) ที่ทำเป็นซาวด์แบบอิเลคโทรลอยๆ แต่ดนตรีหนักๆ ดึงความน่าสนใจประกอบกับการร้องที่ถือว่าดีมากเพลงนึง แต่เสียดาย รวมๆ ออกมาเรื่อยเปื่อนไปนิส
ไม่พูดถึงคงไม่ได้สินะ เพราะ Devotion (4/5) ได้ Kylie Minogue มา Feat. ด้วยเชียวนะ ฉันรู้สึกว่าลึกๆแล้ว ไคลี่ชอบงานในสไตล์ซินท์ดิบๆ แบบนี้นะ ตั้งกะเพลง Lunar ที่ไป Feat กับ Coldplay และ เพลงนี้ก้ะเช่นกัน รูปแบบเพลงค่อนข้างดิบและหนัก แต่ทรงพลังน่าติดตาม .. หากแต่ ไม่เหมาะอ่าคร่า ไคลี่ .. ก่อนปิดท้ายอัลบั้มกับบัลลาดสวยๆ The Water (4.5/5) ดนตรี เมโลดี้ โดยเฉพาะเพียโน กับเครื่องสาย ผสมกันได้งดงาม และล่องลอยราวกับน้ำจริงๆ
สรุป รูปแบบเพลงใน UK ยุคนี้โดยรวมแล้วจะเป็นการนำรูปแบบดนตรีเก่าๆ มาปัดฝุ่น จริงๆ เริ่มตั้งกะ 2 ปีก่อน ยุคที่เอาโมทาวน์ โซลแจส มาปัดฝุ่นจนสร้างชื่อให้ใครหลายๆคน .. ยุคนี้ รวมๆ จะเป็นรูปแบบ electro และ Synth เป็นหลักนำเสนอพร้อมความร่วมสมัย .. Hurts เป็นอีก 1 วงที่มีการนำเสนอรูปแบบ Synth แบบเฉพาะที่น่าสนใจ หากแต่ ถ้าได้มีการปัดฝุ่น และเจียให้ดี และละเอียดขึ้นอีก วงนี้จะเป็นที่จดจำไปได้อีกนาน กาลเวลาเท่านั้นที่จะพิสูจน์ดูโอ้คุ่นี้ได้
สวยเลือกได้
_________________
Kylie Thailand Fansite
