วันนี้เลยเป็นการมารีวิวเบาๆ กับ หนึ่งในนักร้องหญิงคนโปรดที่น้องฟ้าตามเชียร์มาตั้งแต่นางย่างเท้าเข้ามาสู่วงการเพลง จนก้าวสู่ยังดิว่าของโลกอยู่ช่วงหนึ่ง แต่ด้วยบุญทำกรรมแต่ง ก็ล้มลุกคลุกคลานมาเรื่อยๆ ไม่ใช่ใครที่ไหน สิงโต ลิวอิสนี่เอง
กับอัลบั้มใหม่ที่ลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเองครั้งใหญ่ ในหลายๆ ด้าน ทั้งลุคที่พยายามขึ้นมาแต่งโป๊ เปิดโชว์เนื้อหนังมังสา ขัดกับบุคลิกเมื่อแรกเริ่มอย่างชัดเจน (เอ๊ะ นึกถึงดิว่าบางนางตะหงิดๆ) หรือกับการโมหน้าครั้งยิ่งใหญ่ ทั้งเสริมดั้ง ตัดปีกจมูก เฉือนปาก (เท่าที่น้องฟ้าเห็น) แต่ทำแล้วสวยเฉี่ยวขึ้นนะ
และส่วนสำคัญ คือแนวเพลงในอัลบั้มที่ครั้งแรกที่ได้ฟังสองซิงเกิ้ลแรก คือ คอลาย กับ ทราเบิ้ล ในใจก็ตั้งอคติทันที เพราะมันทั้งไม่เพราะ และไม่เหมาะกับสิงเลย แต่มาตอนนี้กลับรัก และชอบทุกเพลงในอัลบั้ม และ กลั่นออกมาจากความตั้งใจ และแต่ละเพลงก็ทำหน้าที่ของมันได้อย่างสมบูรณ์ จนเกิดเป็นส่วนผสมที่ลงตัว เกิดมาเป็น GLASSHEART หนึ่งในอัลบั้มที่ชอบในปีนี้
จุดเด่นของเป็นอัลบั้มนี้ : ที่โดดเด่นออกมาอย่างเห็นได้ชัด คือ ภาคดนตรี ที่เรียบเรียงออกมาได้อย่างสวยงาม วางจังหวะได้อย่างกิ๊บเก๋ เฟี๊ยวฟ๊าว การร้องที่พอดิบพอดี ฟังแล้วไม่ดิว่าจัดจนต้องยัดสำลีอีกชั้นเวลาฟัง ไม่มีอะไรที่ฟังแล้อยู่ผิดที่ผิดทาง หรือแปลกแยก และที่ต้องยกนิ้วให้อัลบั้มนี้คือ Mix เสียงทุกเพลงได้ดีมากกกกกกก ดีกว่าหลายๆ อัลบั้มในตลาดตอนนี้ซะอีก
จุดติ๊ของอัลบั้มนี้ : จะให้เรียกว่า จุดบกพร่องของอัลบั้มก็ไม่ถูกซะทีเดียว แต่เป็นจริตส่วนตัวของน้องฟ้ามากกว่า ที่ชอบสไตล์การร้องของสิงโตในช่วงอัลบั้มที่ 1-2 มากกว่า ที่เล่นเสียงผาดโผน โจนทะยาน เหมือนระบำใต้น้ำโอลิมปิก อัลบั้มนี้ดีไซน์การร้องได้เรียบไปนิสสส เมื่อเทียบมาตรฐานของสิงเอง
เรียงลำดับความชอบแต่ละเพลงในอัลบั้ม
Un love me (10)
Glassheart (10)
When It Hurts (10)
Lovebird (9)
Trouble (9)
I to you (9)
Come Alive (9)
Fireflies (8.5)
Stop the Clocks ( 8 )
Fingerprint ( 8 )
และถึงแม้ว่าอัลบั้มจะแป๊กยังไง แต่เพลงดี ก็ยังเป็นเพลงดี อย่าให้ความดัง กระแสมาทำให้เราพลาดงานดีๆ ชิ้นนี้ไป
แก้ไขล่าสุดโดย หลานนังบีพี่สาวอีติ๊ เมื่อ Thu Oct 18, 2012 1:58 pm, ทั้งหมด 2 ครั้ง
_________________
