เป็นกึ่งรีวิวไปเลยก็แล้วกัน เอาจริง ส่วนตัวเป็นคนที่ไม่ชอบเสียงอีจอบเลย อีแขอีแป้นที่ช้านชอบแหกหีเรื่องวอคัลบ่อยๆ แต่ก็มีเพลงที่เออ พอจะอะลุ่มอล่วยให้ได้ แต่อีนี่สมัยก่อนคือน่ารำคาญฉิบหาย ยิ่งอีอัลบั้มที่เป็นpsychedelic คือตกใจมาก อีดอก เสียงก็เหี้ยอยู่แล้ว เสือกมาร้องแนวนี้อีก คือไม่รู้เลยว่าจะหลอนเพลงหรือหลอนเสียงอีจอบดีกว่ากัน อีดอก ไม่ดูสภาพเสียงตัวเองเล้ยยย
แต่... ตั้งแต่อีนี้มารับหน้าที่เป็นโค้ชในเดอะว้อย วอคัลสกิลนางคืออิมพรูฟขึ้นแบบเยอะมาก จำไม่ผิดน่าจะโชว์คัฟเวอร์เพลงป้าชไนย่ามั้ง คือดูดีมากๆ ลบภาพเสียงเขย่าขวัญสั่นประสาทของอีนี้ออกไปได้พอสมควร รวมถึงอัลบั้มคันทรี่นางก็พอจะฟังแบบผ่านๆไปได้ แต่ก็คือฟังแบบผ่านไปเลยอะค่ะ ไม่ได้สร้างความประทับใจอะไร
กลับที่อัลบั้มล่าสุดนี้ เอาจริงตอนแรกก็ไม่ได้คาดหวัง เพราะไม่ได้ปราบปลื้มอะไรอีลีดซิงเกิ้ลมากนัก โอเคอาจจะต้องถอนคำพูดที่เคยปรามาสค่อนขอดไปเมื่อตอนรีลีสเพลงมาใหม่ เพราะยังไม่เห็นภาพรวมและทิศทางของอัลบั้มใหม่นี้มากนัก แต่อย่างไรก็ตาม นี่ยังมองว่าอีmidnight skyยังขาดอิมแพ็คท์ในฐานะลีดซิงเกิ้ลมากจนเกินไป สิ่งที่พรูฟคำพูดช้านได้ดีที่สุดคือฟีดแบ็คของคนฟังทั่วๆไป พวกแอดมินเพจสากลต่างๆ ที่พูดไปในทิศทางเดียวกันว่ามันยังสามารถทำได้มากกว่านี้
แต่พออีจอบลั้นช์อีprisonerมา นี่ก็พอจะเก็ตล่ะ บวกกับไลฟ์หีไลฟ์แตดที่อีนี้ขยันคัฟเวอร์อีก ก็พอเดาได้แล้วว่าอัลบั้มใหม่อีนี้จะมาแนวไหน
สิ่งที่ชอบที่สุดในอัลบั้มนี้ คือความลงตัวและไม่ดันทุรังเกินตัว เหมือนอย่างในอัลบั้มก่อนๆ ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอีดอกนี้ตกผลึกคิดได้เอง หรือเป็นใบสั่ง หรืออะไรก็ตามแต่ เอนี่เวย์ ทุกอย่างในอัลบั้มนี้อย่างที่พิมพ์บอกไปข้างต้น คือมันสอดคล้องไปในเวย์เดียวกัน ทุกๆภาคส่วนในอัลบั้มนี้มันเกื้อหนุนซึ่งกันและกัน แล้วอย่างที่บอก พอมันพอดี เหมาะสม ไม่มากเกินไป หรือน้อยเกินไป ผลลัพธ์มันเลยออกมาดูดี โดดเด่น และน่าสนใจ
ที่สำคัญ การโดดมาเล่นแนวฟั้งก์ร็อค ดิสโก้ร็อค ดิสโก้พั้งค์ อะไรเทือกนี้ถือว่าชาญฉลาด เพราะช่วงนี้เทรนด์ดนตรี80'sได้กลับมาครองตลาดเมนสตรีมอีกครั้ง (จริงๆจะบอกว่ากลับมาก็คงไม่ถูก เพราะมันก็มาๆหายๆ เดี๋ยวซักพักก็กลับมาใหม่ ยิ่งพวกอีนักร้องอินดี้วอนนาบี คิดส้นตีนอะไรไม่ออก ก็80'sรัวๆ จนกูงงมันอินดี้ตรงไหนว่ะ) แถมยังดูไม่โหลเหมือนพวกซินธ์พอพ ซินธ์เวฟ ที่ก็อปกันแล้วก็อปกันอีกเป็นงูกินหาง จนคนฟังเบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน
สุดท้าย ช้านว่ากะเทยส่วนใหญ่ (เคลมให้ขนาดนี้เลยนะ) จะต้องรักอัลบั้มนี้ของอีจอบ โอเค มันไม่ใช่อัลบั้มระดับมาสเตอร์พีซ ที่กะเทยฟังจบจะยืนสแตนดิ้งโอเวชั่นให้นาง แต่เชื่อเถอะ ความเข้ากัน ความลงตัว ความพอดิบพอดีนี่หล่ะ คือสิ่งที่คนฟังถวิลหามากที่สุด บางทีเราแค่อยากได้แค่อัลบั้มที่ทำได้ถูกจริต ไม่มากเกินไป ไม่ไม่น้อยเกินไป มาฟูลฟิลความอยากของเรา ไม่ต้องมาสเตอร์พีซมากก็ได้ ขอแค่ดีในระดับนึงก็เพียงพอ
_________________
