|
สุสานนักเรียน ตอนที่3 เล่ม2 (9 - 10) | |
ผู้ตั้ง | ข้อความ |
---|---|
Armand D'Angouleme FF>>Member Cool
เข้าร่วม: 09 Sep 2009 ตอบ: 2997 |
http://hysteriaculture.wordpress.com hysteria สุสานนักเรียน ตอนที่3 เรื่องเล่าสยองขวัญจากห้องน้ำนักเรียนชายที่ถูกปิดตาย เล่ม2 (9 - 10) บทความ/นิยายในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์ แก่ผู้เขียน นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์ ( http://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture)เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต เอาล่ะครับซิสเตอร์จากคำยืนยันของซิสเตอร์ทั้งสอง,มิสปิยะวดีและมิสเต็มทรัพย์ที่เห็นเหตุการณ์ ซิสเตอร์มีอะไรจะอธิบายต่อหน้าที่ประชุมในวิหารศักดิ์สิทธิ์ของเซนต์มาบุสหรือไม่ครับสำหรับสิ่งที่ซิสเตอร์ได้ทำไปทั้งหมดในวันนี้? บาทหลวงจรัลยืนมองซิสเตอร์สากุลวดีด้วยสีหน้าเย็นชา,เรียบนิ่งและไร้ความรู้สึกเขารู้สึกผิดหวังในตัวของซิสเตอร์สากุลวดีที่เขาเคยให้ความเคารพมาบ้างโดยตลอดเช่นเดียวกับความรู้สึกขยะแขยงกับการปฏิบัติอันน่ารังเกียจต่อนักเรียนภายใต้รั้วน้ำเงินขาวในวันนี้ อันที่จริงพ่อไม่อยากจะใช้วิธีพูดเรื่องนี้ต่อหน้าที่ประชุมให้รับรู้รับทราบโดยทั่วกันไปทั่วแบบนี้หรอกนะครับแต่พฤติกรรมของซิสเตอร์ในช่วงหลังๆเป็นอันตรายต่อทั้งนักเรียนและบุคลากรของเซนต์มาบุสตั้งแต่ช่วงต้นเทอมที่ทำร้ายร่างกายฮาเวิร์ดและมีปัญหาไม่ลงรอยกับครูบาอาจารย์และเพื่อนนักบวชในโรงเรียนเสมอมา บาทหลวงจรัลพูดต่อหลังจากที่เห็นสากุลวดีนั่งยิ้มเย้ยไม่ตอบคำถามใดๆ ดิฉันต้องการแค่ให้ศุภกรปลดปล่อยตัวเองจากตัณหาราคะหลังจากที่เขาได้ประพฤติผิดกฏข้อห้ามของโรงเรียนโดยมีเพศสัมพันธ์ในห้องน้ำโรงเรียน สากุลวดีตอบเสียงเยือกเย็น โดยการให้เขาทำเรื่องนั้นต่อหน้าซิสเตอร์นะเหรอคะ? วิปริตและน่ารังเกียจที่สุด โสเภณีที่ซอยพัฒน์พงษ์ยังไม่มีใครทำตัวต่ำแบบนี้เลย ซิสเตอร์ลืมไปรึเปล่าคะว่าตัวเองเป็นนักบวช?!!! เต็มทรัพย์ลุกขึ้นชี้หน้าสากุลวดีโดยที่บาทหลวงจรัลและคณะครูบาอาจารย์กับนักบวชในเซนต์มาบุสไม่มีใครใส่ใจห้ามความขัดแย้งต่อหน้าสัญลักษณ์ของพระคริสต์ที่แขวนตระหง่านตระการตาอยู่กลางโบสถ์ คุณถือสิทธิ์อะไรถึงมาละเมิดสิทธิ์นักเรียนถึงขนาดนี้ฉันถามจริงๆเถอะ เลวรำพึงยืนขึ้นอีกคนพลางกอดอกค้ำหัวสากุลวดีโดยไม่ใส่ใจสถานะว่าเธอเป็นนักเรียน เลวรำพึงแกล้งทำเสียงเยียบเย็นสุขุมลุ่มลึกทั้งๆที่ใจจริงเธออยากจะลุกขึ้นมาเต้นระบำไปทั่วโบสถ์ ตัณหาสามานย์ในโลกนี้มันคอยกัดกินและทำลายความบริสุทธิ์ของบุตรและธิดาของพระองค์ผู้สถิตย์อยู่ตรงหน้าพวกคุณไม่เว้นแต่ละวัน ความปรารถนาอย่างถึงขีดสุดของฉันไม่มีอะไรมากไปกว่าการที่จะช่วยดอกไม้ที่บริสุทธิ์ให้พ้นจากความวิบัติของโลกนี้ ซิสเตอร์สากุลวดีลุกขึ้นด้วยทีท่าที่ต่างจากทุกครั้งที่ทุกคนคุ้นชิน เธอปราศจากวี่แววของอารมณ์เกรี้ยวกราดและโมโหร้ายแต่กลับสงบนิ่งเยือกเย็นราวเทวรูปตรงมุมวิหารเซนต์มาบุส เธอมองตรงไปที่ไม้กางเขนขององค์พระเยซูคริสต์พลางประกาศก้อง หากสิ่งนี้ไม่ใช่พระประสงค์ของพระองค์ก็โปรดมอบความพินาศให้แก่ลูกด้วยเถิด เธอตะโกนลั่น ฟังไม่ขึ้น! คุณไม่มีทางเป็นคนขององค์พระเจ้าได้หากไม่รับฟังพระสุรเสียงด้วยปัญญา มโนภาพที่เกิดขึ้นจากความงมงายและพื้นฐานทางจิตใจที่สกปรกของคุณมันฟ้องอย่างชัดเจนจากพฤติกรรมที่สะท้อนออกมาเบ็ดเสร็จ!!! เป็นฝ่ายซิสเตอร์เวโรนิก้าก่อนจะกระแทกน้ำเสียงทรงอำนาจไปที่สากุลวดีจนทั้งโบสถ์เงียบกริบแม้แต่เต็มทรัพย์กับเลวรำพึงยังตกใจจนถึงขั้นที่ค่อยๆนั่งลง ตอนนี้ทั้งโบสถ์เหลือเพียงจรัล,สากุลวดีและเวโรนิก้าที่ยืนประจันหน้ากันต่อหน้าที่ประชุมทั้งวิหาร ซิสเตอร์ขอเสนอให้ทุกคนในศาสนจักรร่วมออกเสียง ใครเห็นด้วยกับการให้ปลดมารในคราบผู้รับใช้พระเจ้าคนนี้ออกจากรั้วของศาสนจักรตลอดกาลกรุณาลุกขึ้น สิ้นเสียงซิสเตอร์เวโรนิก้าบรรดาบาทหลวง,ซิสเตอร์และครูทั้งเซนต์มาบุสก็ลุกขึ้นแล้วหันไปทางสากุลวดีที่ตอนนี้หันไปมองสีหน้าเยาะเย้ยของซิสเตอร์รจิตา หากเป็นเช่นนั้นพ่อก็จำเป็นจะต้องดำเนินเรื่องนี้ให้ไปตามเสียงบุคลากรส่วนมากของเซนต์มาบุส ซิสเตอร์จะพ้นจากตำแหน่งของคุณแม่ฝ่ายปกครองตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปหากแต่ความดีที่ซิสเตอร์ได้เคยรับใช้องค์พระผู้เป็รเจ้าภายใต้รั้วเซนต์มาบุสมากกว่า30ปีพ่อก็อยากจะขอให้บรรดาบุคลากรน้ำเงิน-ขาวทุกท่านได้โปรดเล็งเห็นถึงคุณประโยชน์ในอดีต พ่อไม่อยากให้ถึงขั้นต้องไล่กันออกเพราะถ้าไล่ซิสเตอร์ออกศุภกรก็ต้องออกเช่นกันหากเรื่องนี้เป็นที่รู้ไปทั่ว ที่สำคัญเรื่องนี้เป็นเรื่องน่าอับอายและเสื่อมเสียเป็นอย่างยิ่งถ้าหากรายงานต่อเจ้าคณะซาเลเซียนเกียรติยศและความน่าเชื่อถือที่อธิการทุกคนได้สร้างมาคงพังทลาย ซิสเตอร์สากุลวดีจะอยู่ในศาสนจักรของเราจวบจนเกษียณแต่ไม่มีศิษย์เข้ามาเกี่ยวข้องกับการปกครองนักเรียนอีกต่อไป พูดให้ชัดคือซิสเตอร์เป็นแค่เพียงซิสเตอร์ที่ไม่มีหน้าที่เกี่ยวกับการบริหารใดๆในเซนต์มาบุสทุกวิทยาเขตุและหลังจากสิ้นสุดภาคเรียนที่หนึ่งพ่อจะทำเรื่องขอส่งตัวซิสเตอร์ให้ย้ายไปประจำที่โบสถ์ต่างจังหวัดในเครือซาเลเซียนในฐานะตัวแทนของเซนต์มาบุสจนกว่าจะเกษียณอายุ จรัลประกาศกลางที่ประชุมอย่างเด็ดขาด มิสปิยะวดีมีฝีมือกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะนี่! ซิสเตอร์รจิตาเดินเข้ามาตบไหล่เลวรำพึงที่แสร้งยิ้มอายๆ ดูในซีรี่ยส์ฝรั่งมาพอดีน่ะค่ะ ไม่คิดว่ามันจะใช้ได้จริงๆ เลวรำพึงตอบโดยคำนึงถึงภาพลักษณ์ ต่อไปนี้มิสสบายแน่นอน รู้ไว้เลย! ซิสเตอร์รจิตากระซิบพลางหัวเราะคิกคักกับเลวรำพึงสองคน อันยองฮาเซโยค่ะคุณแม่คุณพ่อ อารึมโค้งคำนับพ่อกับแม่ของเธอหลังจากลงจากรถแท็กซี่อย่างนอบน้อม ในรถนั่นเพื่อนๆหนูเองค่ะไว้จะแนะนำให้รู้จักทีหลัง อารึมชี้ไปที่กลุ่มของดีไซน์ในรถที่ต่างแย่งกันหันมายกมือไหว้พ่อกับแม่ของอารึม ดีจังเลยนะลูกมีเพื่อนเยอะแยะเลยที่โรงเรียนนี้ อัจฉารวดีพูดด้วยความโล่งใจระหว่างที่มองอารึมโบกไม้โบกมืออำลาเพื่อนๆ ก็มีแต่พวกเด็กโง่ๆ ไปไหนก็ต้องไปกันเป็นกลุ่ม หลอกง่าย ไม่ทันคน น่ารำคาญน่ะค่ะแม่แต่ดีนะคะที่พวกมันโง่ อารึมหันมายิ้มให้พ่อกับแม่ด้วยรอยยิ้มเลือดเย็นประหนึ่งฆาตกร อย่าหลุดปากไปนะคะว่าหนูเคยเป็นบีเกิร์ลและชนะการประกวดเชียร์ลีดเดอร์ประจำกรุงโซลมาก่อน เด็กที่นี่เต้นกันน่าสมเพซมากๆ อารึมเดินฝ่ากลางระหว่างพ่อกับแม่ของเธอไปโดยที่ทั้งคู่ต่างหันมามองลูกสาวด้วยสีหน้าเปี่ยมด้วยความเศร้าหมอง ทำไมลูกเราถึงได้โตมาเป็นคนแบบนี้คะ? อัจฉารวดีพูดขึ้นด้วยความทุกข์ใจ วันนี้ฉันไปคุยกับครูประจำชั้นแกมาแล้วนะ เทอมหน้าแกย้ายไปอยู่ห้องหนึ่งได้เลยแต่ปิดเทอมนี้คงจะต้องงดทริปไปต่างจังหวัดหรือต่างประเทศไว้ก่อนเพราะแม่อยากให้แกเรียนพิเศษฟิสิกส์,เคมีกับคณิตศาสตร์ทุกวันเพื่อจะให้แน่ใจว่าแกจะสู้กับพวกห้องหนึ่งได้เพราะวิ่งเต้นไปเป็นแสนแล้วไปได้ที่โหล่ฉันคงขายขี้หน้าแย่ ฐิตารีย์พูดเสียงดุๆระหว่างมื้อค่ำกับกาโต้และสามีของเธอ อ๋อ แล้วนี่ของแกรึเปล่า?!!! เธอเขวี้ยงแผ่นดีวีดีหนังเรทXลงตรงกลางโต๊ะกินข้าวในขณะที่กาโต้ค่อยๆมีสีหน้าที่เจื่อนลงเรื่อยๆจากความกลัว ของแกรึเปล่ากาโต้!!! เป็นเสียงสุชาติที่ตวาดดังขึ้นก่อนที่กาโต้จะค่อยๆพยักหน้า แกนี่มัน!!! สุชาติเอาแผ่นดีวีดีตบลงไปที่กลางศรีษะของกาโต้หลายสิบทีจนจะเขวี้ยงลงไปบนจานข้าวของกาโต้ กินเข้าไปสิกาโต้ ไอ้ของต่ำทรามพวกนี้มันทำให้แกเป็นหมอได้มั้ย? ทำไมฮะกลัวทำไม่เป็นหรือยังไง?!!! ฐิตารีย์กดหัวลูกชายกับจานข้าวจนเขาสำลัก ไม่ต้องกินมันแล้ว ทรพี เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ เธอปัดจานข้าวและอาหารอย่างดีทั้งโต๊ะลงไปกองกระจัดกระจายที่พื้นก่อนที่กาโต้จะวิ่งร้องไห้กลับขึ้นไปบนห้อง เด็กหนุ่มกระแทกประตูห้องพลางล็อคกลอน ในห้องกาโต้ลงไปนั่งกุมหัวพลางปล่อยโฮอย่างหมดความอดกลั้นเด็กหนุ่มทึ้งผมตัวเองก่อนจะเริ่มเอาหัวโขกกับกำแพงอย่างแรง ทำไมมาดึกจังคะดาร์ลิ้ง อ้าว! ต๊าย ตาย แอนดี้ดูสิว่าใครมาด้วย ดีไซน์ที่วิ่งไปกอดฮาเวิร์ดหันมาตะโกนเรียกแอนดี้ที่กำลังจัดจานอยู่ที่โต๊ะทานข้าวกับฟารีดา อะไรเหรอดีไซน์? อ้าว โห!!! โทรหาก็ปิดเครื่องทั้งวันเลยนะ แอนดี้เดินตรงเข้าไปหาคิรินทร์ในขณะที่เขารับคีย์การ์ดคืนจากบรูโน่ ก็อยากจะเซอร์ไพร์สแอนดี้น่ะครับ คิรินทร์แลบลิ้นใส่ก่อนที่ทั้งคู่จะสวมกอดกัน โอ๊ยยย กูหิวข้าว!!! คริสมาสต์เดินเบ้ปากไปที่โต๊ะอาหารเพราะทนความเลี่ยนของคู่รักสองคู่ไม่ได้ เจอบนบีทีเอสพอดีเลยเดินมาด้วยกันน่ะ ฮาเวิร์ดที่กำลังกอดรัดกับดีไซน์หันมาตบไหล่แอนดี้ โอ้ ดาร์ลิ่ง อ๊ายย มิ๊ด ยูววว์ เด็กหนุ่มเดินกางแขนจะเข้าไปกอดฟารีดา เดี๋ยวก็ถีบไข่แตกเลยนี่ เอาพิซซ่าไปวางบนโต๊ะเลยเร็วๆ ฟารีดากระโดดหลบ อ้าว หลินอ่ะ?!!! คริสมาสต์หยิบไส้กรอกทอดสองสามชิ้นในจานขึ้นมาเคี้ยวหยั่บๆ ไปส่งที่บ้านแล้วเพราะว่าปวดแผล ตอนเช้าคุณแม่ของหลินจะพาไปล้างแผลที่โรงพยาบาลน่ะ ฟารีดาหันไปมองคู่ของฮาเวิร์ดกับดีไซน์และแอนดี้กับฮาเวิร์ดพลางทำหน้าเบื่อๆ อิจฉาล่ะเด่ะ! ไม่อยากมีแฟนบ้างเหรอ? คริสมาสต์แกล้งหยอด ถามแบบนี้แกกะจะจีบสินะ! ฟารีดาหันมาแยกเขี้ยวจนคริสมาสต์พ่นไส้กรอกใส่เต็มหน้าเธอ ว่าแต่วันนี้พวกเราก็มีเซอร์ไพร์สให้บรูโน่นะ ฮาเวิร์ดประกาศหลังจากที่พวกเขารับประทานอาหารเสร็จ คริสมาสต์หยิบบางสิ่งบางอย่างที่ห่อของขวัญอย่างดีออกจากเป้มาวางตรงหน้าบรูโน่ แกะเลยบรูโน่! ฟารีดาเชียร์ก่อนที่เด็กหนุ่มจะแกะห่อของขวัญออกก่อนจะตัวสั่นเทิ้มที่ภาพตรงหน้าคือกล่องไอโฟน5sสีดำ ค่าตัวกูกับไอ้คริสมาสต์วันนี้เลยนะเว้ย!!! ลงขันออกกันทั้งกลุ่มอีกนิดหน่อย ฮาเวิร์ดปรบมือในขณะที่บรูโน่เริ่มน้ำตาไหล วันนี้เราทุกคนในกลุ่มรู้เรื่องปัญหาของบรูโน่หมดแล้วนะ โชคดีจริงๆที่อารึมมาอยู่กลุ่มเราวันนี้เพราะว่าพ่อของอารึมก็ทำธุรกิจสายเดียวกับครอบครัวของเธอพอดีพรุ่งนี้คุณลีพ่อของอารึมจะเข้าไปคุยกัยพ่ออธิการและกับพ่อของเธอด้วยนะบรูโน่ ดีไซน์เดินเข้ามาบีบไหล่ ช่วงนี้ขาดเหลืออะไรก็บอกกันได้นะพวกเรายินดีช่วยเสมอ แอนดี้ชกแขนบรูโน่เบาๆในขณะที่ฟารีดาพยักหน้าสนับสนุน มึงคงชอบมือถือเครื่องใหม่นะ คริสมาสต์ฉีกยิ้ม |
Mon Sep 01, 2014 5:54 pm | |
Armand D'Angouleme FF>>Member Cool
เข้าร่วม: 09 Sep 2009 ตอบ: 2997 |
มึงใจเด็ดนี่หว่า!!! แอบหนีออกมาเที่ยวกลางคืนกับพวกกู โอลิเว่อร์หันไปยิ้มให้กาโต้ที่นั่งตัวเล็กลีบอยู่ตรงเบาะหลังรถยนต์ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนๆของโอลิเว่อร์ที่แต่งตัวกันอย่างหรูหราฟูฟ่าซึ่งทำให้กาโต้ดูเชยและกะโปโลไปถนัดตา สุชาติกับฐิตารีย์รู้ล่ะก็มึงตายแน่กาโต้แต่ไม่ต้องกลัวนะมากับระดับเทพอย่างกูพ่อแม่มึงจับไม่ได้หรอกว่ะ มึงอยากไปไหน อยากทำอะไร แดกเหล้า อัพยา ปี้หม้อบอกมาวันนี้กูเลี้ยงมึงเอง โอลิเว่อร์หัวเราะกับเหยื่อรายใหม่ของเขา เฮ้ย กาโต้! แต่มึงทำอะไรให้กูอย่างได้มั้ยวะ?
ในห้องนอนของแอนดี้ บรูโน่เป็นเพียงคนเดียวที่กระสับกระส่ายจนนอนไม่หลับตอนนี้เขารู้สึกอยากอัพยามากจนแทบจะลงแดงแต่ปัญหาคือเงินที่ใช้จากการขายไอโฟนเครื่องเก่าเขาเอาไปใช้ซื้อยาหมดแล้ว เด็กหนุ่มนอนบิดตัวไปมาด้วยความทุรนทุรายในขณะที่ฮาเวิร์ดที่กำลังนอนอยู่ข้างๆหลับสนิทโดยไม่ได้ล่วงรู้ถึงความทุกข์ทรมานของเขาเช่นเดียวกับเพื่อนๆทุกคนในห้องเลย เขาตัดสินใจเดินออกมานอกห้องก่อนจะมานอนบิดตัวไปมาบนพื้นบรูโน่รวบรวมกำลังเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำก่อนจะดื่มน้ำจากก๊อกล้างหน้าไปในปริมาณที่มากพอดูจนเขารู้สึกฟื้นตัวขึ้นเด็กหนุ่มเดินเหงื่อโทรมกายไปที่หน้าห้องรับแขกเพื่อที่จะแอบสอดส่องดูว่าดีไซร์กับฟารีดาหลับสนิทรึยังก่อนจะค่อยๆแอบเดินเข้าไปในห้องนอนของพ่อแอนดี้ บรูโน่เอามือกวาดไปรอบๆห้องในความมืดก่อนจะหยุดที่โต๊ะข้างหัวเตียงเด็กหนุ่มใช้แสงจากหน้าจอไอโฟนส่องไปที่กล่องนาฬิกาที่ดูราคาแพงบนนั้น เหยด โรเล็กซ์!!! เขาชั่งใจอยู่แป๊ปนึงก่อนจะเปิดกล่องแล้วหยิบนาฬิกาเรือนล้ำค่านั่นใส่กระเป๋ากางเกงนอนก่อนที่เขาจะหันตัวกลับไปที่ประตูด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่องใจก่อนที่เขาจะผงะเมื่อเห็นร่างเล็กๆร่างหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางความมืด เข้ามาในห้องนอนของพ่อแอนดี้ทำไมครับบรูโน่? คิรินทร์ถามเสียงดุ อ๋อ คือเรา เอ่อ ละเมอน่ะเพื่อนขอบคุณที่มาตามนะ บรูโน่กลบเกลื่อน ไม่น่าทำแบบนี้เลยนะถ้าแอนดี้รู้จะเสียใจขนาดไหนและถ้าพ่อเขากลับมาแล้วรู้ว่านาฬิกาโดนขโมยไปแอนดี้จะเดือดร้อนขนาดไหน คุณคิดบ้างรึเปล่า? คิรินทร์จ้องเขาเขม็งจนเหมือนกับว่าบรูโน่จะเห็นแววตาของเขาส่องประกายออกมาจากความมืดที่แม้จะเป็นสีดำสนิท เอาไปคืนที่เดิมซะบรูโน่ ไม่งั้นนายอาจจะลำบากกว่าเรื่องเอาคลิปดีไซน์กับฮาเวิร์ดให้โอลิเว่อร์อีก! บรูโน่สะดุ้งโหยงที่คิรินทร์รู้ความลับนี้เด็กหนุ่มรีบเอานาฬิกากลับไปใส่ไว้ในกล่องของพ่อแอนดี้ตามเดิมก่อนจะรีบเดินออกจากห้องพ่อของแอนดี้ไปโดยไม่แม้แต่จะชำเลืองมองคิรินทร์ บรูโน่ค่อยๆเปิดประตูห้องนอนแอนดี้เข้ามาเขากลัวเป็นอย่างยิ่งว่าเพื่อนๆทุกคนจะตื่นขึ้นมาและรู้ว่าเขาเพิ่งจะแอบเข้าห้องนอนของพ่อแอนดี้มาแต่ทุกคนก็กำลังนอนหลับสนิทเช่นเดิมเช่นเดียวกับ คิรินทร์ ที่กำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของแอนดี้ บรูโน่ยืนอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้าถ้าคิรินทร์นอนอยู่บนเตียงแล้วคนที่เขาคุยด้วยในห้องพ่อของแอนดี้คือใครกันล่ะ? เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงก่อนที่จะรีบวิ่งไปคลุมโปงเมื่อได้ยินเสียงปิดประตูห้องนอนของพ่อแอนดี้ดังสนั่นพร้อมเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินมา บรูโน่แอบหรี่ตามองไปที่ลูกบิดประตูห้องของแอนดี้ที่ค่อยๆหมุนออกก่อนที่มันจะค่อยๆเปิดออกภาพของคิรินทร์ค่อยๆเดินเข้ามาในห้องนอนช้าๆก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าบรูโน่ที่บังคับตัวเองให้หลับตาสนิทเด็กหนุ่มกลัวจนฉี่ออกมาเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องเพลงมาร์ชโรงเรียนเซนต์มาบุสที่เย็นยะเยือกดังจากตรงหน้าและเหมือนกับว่าจะกึกก้องมาจากทุกทิศทางพร้อมกับเสียงหัวเราะของคิรินทร์ที่ดังตลอดคืนจนเขาพล็อยหลับไป ซิสเตอร์สากุลวดีจบบทสวดมนต์ของเธอด้วยการกรีดด้านหลังฝ่ามือเธอนำเลือดสดๆของเธอคลุกเคล้าผสมกับกำยานหอมก่อนที่จะพึมพำด้วยบทสวดมนต์อันชวนขนลุกประหนึ่งร่ายคาถาก่อนจะห่อมันในถุงอย่างดี เธอค่อยๆลุกขึ้นแล้วก้าวออกจากห้องพักที่มืดสนิทของเธอสู่แสงไฟสลัวๆบริเวณทางเดินหอพักซิสเตอร์เธอหันมองไปทางห้อวพักของซิสเตอร์รจิตาพลางกระหยิ่มยิ้มย่องก่อนจะเดินลงลิฟท์ไป ซิสเตอร์สากุลวดีชำเลืองมองซ้ายมองขวาก่อนจะก้าวสู่ทางเดินออกจากหอพักซิสเตอร์สู่สนามโรงเรียนเซนต์มาบุสอันเงียบสงัดเธอหันไปมองภาพของตี้ที่นอนหลับสนิทในป้อมยามก่อนจะหันหลังไปมองหน้าต่างห้องนอนของเลวรำพึงที่มืดสนิทก่อนจะเดินตรงเข้าสู่ตัวอาคารเซนต์มาบุสโดยปราศจากความหวั่นเกรง จากชั้นสู่ชั้นสากุลวดีก้าวผ่านความมืดโดยที่เธอไม่ได้พรั่นพรึงต่อหลายๆสายตาที่กำลังจับจ้องเธออยู่เลย ไปให้พ้น!!! เธอตวาดกลุ่มเด็กประถมนับสิบคนที่วิ่งมารายล้อมรอบตัวเธอพลางหัวเราะคิกคักด้วยเสียงที่แหบต่ำก้องกังวานประดุจเสียงของผู้ชาย สายตาของเธอว่างเปล่าและแตกต่างจากสายตาของซิสเตอร์สากุลวดีที่คนในโรงเรียนเซนต์มาบุสเคยสัมผัสมันหาได้มีความเย่อยิ่งยะโสโอหังไม่เป็นมิตรไม่หากแต่ดูอำมหิตและไร้ซึ่งวิญญาณใดๆภายใน เธอจ้องเขม็งไปที่ร่างของซิสเตอร์ที่กำลังอ้าแขนรอรับกลุ่มเด็กๆที่วิ่งตรงไปหาเธอก่อนจะอันตรธานหายไปพลางเดินผ่านร่างของ ศักดิ์ ที่กำลังนั่งงอก่องอขิงอยู่ตรงมุมบันไดพลางมองเธอด้วยสายตาหวาดกลัว ชุดคลุมซิสเตอร์ของเธอปลิวไสวอยู่ในความมืดผ่านปีกซ้ายของทางโรงเรียนสู่บันไดเชื่อมโซนกลางโดยเธอหาได้แย่แสชายในชุดภารโรงที่เดินตามเธอทุกย่างก้าวบนหลังคาของบันไดก่อนจะกระโจนลงมาแล้ววิ่งตรงใส่ด้านหลังของเธอแล้วก็หายไปโดยปริศนา ซิสเตอร์สากุลวดีหยุดตรงหน้าห้องน้ำนักเรียนชายชั้น5ที่ถูกปิดตายก่อนที่เธอจะโปรยผงกำยานที่คลุกเคล้ากับเลือดของเธอไปตรงไม้กางเขนตรงหน้าประตูก่อนที่เสียงกรีดร้องของผู้หญิงจากในห้องน้ำที่ถูกปิดตายนั้นจะดังระงมก้องกังวานไปทั่วทั้งชั้น ฉันเข้าไปช่วยเธอไม่ได้หรอกนะขนิษฐาถ้าเกิดเธอไม่เปิดประตูให้ฉัน สากุลวดีพูดหลังจากที่เธอเอานิ้วของเธอลูบไปบนองค์พระเยซูบนไม้กางเขนตั้งแต่พระเศียรจรดพระบาทพลางท่องมนตร์พึมพำอยู่ในลำคอก่อนที่ไม้กางเขนตรงหน้าของเธอจะแตกออกเป็นสองเสี่ยงพร้อมกับโซ่คล้องประตูที่ค่อยๆไหลลงมากองที่เท้าของสากุลวดี เธอเปิดประตูแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำที่เหม็นอับก่อนจะมองตรงไปที่ภาพของโลงศพตรงหน้า เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ไม่ได้ทำพิธีศพแต่กักขังดวงวิญญาณไว้ในสถานที่สุดท้ายตลอดกาลมันถึงได้เฮี้ยนขนาดนี้ยังไงล่ะ! สากุลวดียิ้มให้กับภาพโลงศพตรงหน้าก่อนที่จะชำเลืองมองฝ้าบนเพดานที่เป็นรอยร้าวขนาดใหญ่อย่างเข้าใจ ก่อนที่เธอจะค่อยๆโรยผงกำยานผสมเลือดของเธอแล้วเสียงร้องที่กรีดดังโหยหวนนั้นจึงค่อยๆสงบลง เฮ้ย!!! น้ำอะไรวะ? หืม ไอ้เชี่ยโน่ ไอ้สัตว์มึงโตเป็นควายแล้วยังเยี่ยวรดที่นอนอีกเหรอ!!! ฮาเวิร์ดลุกขึ้นมาโวยวายตอนรุ่งเช้าพลางตบหัวบรูโน่อย่างแรง โอ๊ยยยย ไอ้เหี้ยฮาเวิร์ด มึงแหกปากควยอะไรของมึงวะ!!! คริสมาสต์ลุกขึ้นมาขยี้หัวตัวเองด้วยความประสาทเสียงจากการถูกปลุกให้ตื่นในขณะที่แอนดี้เริ่มขยับตัว ก็ไอ้เชี่ยโน่แม่งเยี่ยวรดที่นอนอ่ะ เฮ้ยๆๆ ไอ้โน่ๆ บรูโน่!!! มึงเป็นอะไรวะ? ไอ้สัสตัวร้อนจี๋เลย ฮาเวิร์ดเขย่าตัวบรูโน่ โห!!! บรูโน่ๆ ไหวมั้ย? จะไปโรงพยาบาลมั้ย? แอนดี้รีบลุกจากที่นอนมาดูแต่บรูโน่ที่ดูเหมือนจะยังมีสติหลงเหลืออยู่ส่ายหน้า แอนดี้ๆกูขอโทษ กูขอโทษจริงๆกูไม่ได้ตั้งใจ เด็กหนุ่มเพ้อ เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวส่งซักข้างล้างแป๊ปเดียวก็สะอาดน่า แอนดี้รับผ้าขนหนูชุบน้ำจากคริสมาสต์มาเช็ดหน้าให้บรูโน่ พวกเธอตื่นกันรึยังอาหารเช้าเสร็จแล้วนะจ๊ะ? ฟารีดาเคาะประตูห้องก่อนจะเปิดเข้ามา ทำอะไรกันน่ะ!!! เด็กสาวถามด้วยความงุนงงก่อนจะเดินมาจับหน้าผากบรูโน่ เฮ้ย!!! เมื่อคืนยังดีๆอยู่เลย ฟารีดาสะดุ้งโหยงเมื่อสัมผัสกับอุณหภูมิบนหน้าผากที่ร้อนผ่าวของบรูโน่ โชคดีที่คิรินทร์กับดีไซน์ทำโจ๊กเธอต้องแข็งใจกินหน่อยนะบรูโน่ ฟารีดาพยุงบรูโน่ขึ้นมาหากแต่เด็กหนุ่มร้องลั่นก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปซบแอนดี้กับฮาเวิร์ดแล้วนอนตัวสั่นเทิ้ม ต้องใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าพวกแอนดี้จะกล่อมและพยุงบรูโน่เข้าล้างหน้าแต่งตัวในห้องน้ำได้ก่อนที่เขาจะมานั่งตัวสั่นเทิ้มร่วมรับประทานอาหารกับเพื่อนๆ แอนดี้สังเกตเห็นว่าบรูโน่ไม่กล้าชำเลืองมองไปทางคิรินทร์พร้อมกับหลบสายตาเขาอย่างแปลกๆซึ่งแอนดี้เชื่อว่าต้องมีอะไรแปลกๆระหว่างสองคนนี้แต่เขาตัดสินใจไม่ทำลายบรรยากาศบนโต๊ะอาหารของเพื่อนๆ หลินLineมาบอกว่ามิสผกาจะติดรถไปโรงเรียนพร้อมกับคุณแม่ของหลินเลยแบบนี้พวกเราขึ้นแท็กซี่ไปโรงเรียนคงทันถมเถนะ บรูโน่จะได้ไปนอนห้องพยาบาลเร็วๆด้วย ดีไซน์บอกเพื่อนๆในขณะที่ทุกคนเดินมารวมตัวกันที่หน้าคอนโดของแอนดี้ ว่าไงวะกาโต้ มึงหายดีแล้วเหรอ? วันนั้นเล่นเอาพวกกูตกใจแทบแย่ ศุภกรทักกาโต้เมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาในโรงอาหารแต่กาโต้เดินเลยผ่านเขาไปโดยไม่สนใจแม้แต่จะพยักหน้า เด็กหนุ่มเดินตรงไปนั่งกับกลุ่มของโอลิเว่อร์ที่พาเขาไปตะลุยราตรีเมื่อคืน อะ อะ อ้าว ไอ้สัตว์นี่แม่งแน่นอนเว้ยเมื่อคืนกลับบ้านเกือบตีห้ายังลุกมาไหวด้วย โอลิเว่อร์ตบไหล่กาโต้พลางกดให้เขานั่งลงที่โต๊ะกินข้าว แดกยาดีล่ะสิมึง! ชลิตเพื่อนสนิทของโอลิเว่อร์ยักคิ้วให้กาโต้ เอานี่!!! โอลิเวอร์ยัดแบงค์พันห้าใบลงในกระเป๋าเสื้อของกาโต้ ไม่ต้องถามน่าไอ้สัตว์ ช่วยกูทำงานก็ต้องได้เงินสิวะ ถ้าเมื่อคืนไม่ได้มึงเป็นไม้เป็นมือคอยอำนวยความสะดวกคงส่งของลูกค้าไม่ทัน ไม่อยากเชื่อว่างานเสี่ยงๆแบบนี้เด็กเนิร์ดอย่างมึงจะทำได้ |
Mon Sep 01, 2014 5:55 pm | |
moon1245 FF>>Member มือใหม่หัดโพสต์
เข้าร่วม: 02 Apr 2017 ตอบ: 367 |
|
Wed Apr 05, 2017 1:32 am | |
หน้า 1 จาก 1 |
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่ คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ คุณไม่สามารถลงคะแนน |
|