http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2014/08/05/back-in-the-day-leann-rimes-twisted-angel-poprbcountrypop-rockadult-contemporary-74-3-55/
Leann Rimes : Twisted Angel : Pop/R&B/Country/Pop Rock/Adult Contemporary (74% = 3.5/5)
ห่างหายจากการเขียนบทความวิจารณ์อัลบั้มแบบเต็มๆไปกว่าสองสัปดาห์เพื่อเตรียมตัวและปรับตัวกับอาชีพใหม่พอทุกสิ่งทุกอย่างลงตัวแล้วดิฉันก็ขอรีบพุ่งมาขุดอัลบั้มโปรดปรานในอดีตที่ยังไม่เคยเขียนถึงมาเวิ่นให้สะสาแก่ใจสมกับที่อัดอั้นไม่ได้สาดพลังรีวิวมานาน (สองสัปดาห์นี่มันช่างเหมือนสองเดือนเสียนี่กระไร) โดยผลงานที่ขอเลือกมาเขียนในวันนี้คืออัลบั้มชุด Twisted Angel จาก ลีแอนน์ ไรม์ ศิลปินที่ไม่เคยเขียนถึงเลยตลอดที่อยู่บอร์ด FF Mag มากว่า12ปีเข้าไปแล้วเห็นจะได้แต่ด้วยความที่เล็งเห็นว่าเป็นผลงานที่มีสาส์นอะไรบางอย่างพิเศษต่อความรู้สึกส่วนตัวในช่วงเวลานี้จนอดที่จะหยิบยกขึ้นมาพูดถึงในบทความสักครั้งไม่ได้
พูดมาขนาดนี้ก็คงไม่ต้องเดาว่าแม้ลีแอนน์ ไรม์เธอจะคร่ำหวอดอยู่ในวงการดนตรีมานานแต่ก็ถือว่าเป็นศิลปินที่แปลกใหม่สำหรับดิฉันเป็นอย่างยิ่งด้วยความที่ดิฉันไม่ใช่แฟนคลับเธอและไม่เคยรู้เรื่องราวอะไรเกี่ยวกับตัวเธอเลยแม้แต่เรื่องเดียว แล้วจะนับประสาอะไรที่จะมานั่งแตกฉานกับผลงานของเธอว่ามีอะไรเด็ดเด่นมั่งเพราะชีวิตนี้นอกจาก Cant Fight The Moon Light,,How Do I Live,Please RememberและI Need Youแล้วก็เห็นจะมีทุกเพลงในอัลบั้มนี้เท่านั้นกระมังคะที่ดิฉันเคยสัมผัสจากนาง
เอาเป็นว่าเท่าที่รู้คือ Twisted Angel ชุดนี้เหมือนจะได้กระแสตอบรับจากนักวิจารณ์ในแบบกลางๆค่อนไปทางแง่ลบซึ่งอันนี้เราก็ไม่สามารถรู้หัวใจและความคิดของคนที่เขาติดตามลีแอนน์มาตั้งแต่สมัยรากเหง้าคันทรี่ย์ได้เพราะไม่เคยฟังค่ะ แต่เอาความเห็นส่วนตัวของคนที่เพิ่งเคยเสพย์ผลงานของลีแอนน์ ไรม์เป็นชุดแรกและเพียงชุดเดียวคิดว่าก็โอเคนะคะหลากหลายดีคือห่างไกลจากหมวดหมู่คันทรี่ย์ก้าวกระโดดมาในโซนพ็อพ ร็อคและอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์รวมถึงอิทธิพลจาก อาร์แอนด์บี ที่ดูจะแซมเข้ามาชัดเจนในหลายๆแทร็คของอัลบั้มทีเดียว ทั้งอัลบั้มส่วนมากมาแนวหวานหู,ฟังง่ายและเป็นมิตรต่อสถานีวิทยุทีเดียว บางแทร็คก็วัยรุ่นเสียจนตกใจอย่าง Trouble With Goodbye หรือ Tic Toc นี่ถ้าไปยัดอยู่ในอัลบั้มแรกของ คริสทิน่า อากิเลร่า ก็แลดูกลมกลืนดีทีเดียว จะว่าไปองค์รวมเป็นงานพ็อพฟังสบายๆเรื่อยๆมากกว่าจะเป็นคันทรีย์เชยๆดิบๆสไตล์งานของพวกคันทรีย์ดิว่าที่คุ้นเคย
เหตุผลที่ตั้งใจเลือกอัลบั้มนี้ขึ้นมาเขียนแบบเฉพาะเจาะจงหนึ่งในนั้นคงต้องยกให้แก่ Life Goes On (5/5) ซิงเกิ้ลเปิดตัวที่วนเวียนอยู่ในหัวและตรงกับสภาวะความรู้สึกในช่วงนี้อย่างถึงที่สุด ตอนแรกขึ้นต้นมาด้วยกีต้าร์อคูสติคหลอกให้ตายใจคิดว่าจะมาแนวคันทรี่ย์พ็อพหรือโฟล์คแต่ที่ไหนได้พอเข้าเพลงจริงๆแล้วกลับกลายเป็นเพลงพ็อพจ๋าสายอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์หวานหูติดกลิ่นพ็อพร็อคอ่อนๆและอาร์แอนด์บีเจือจาง เมโลดี้เพราะมากๆแถมยังมีทีเด็ดตรงความทรงพลังของท่อนคอรัสที่สะกดหัวใจผู้ฟังอยู่หมัดตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้สัมผัสโดยเฉพาะอย่างยิ่งธีมที่ว่าด้วยความสวยงามของการมีชีวิตอยู่และก้าวเดินต่อไปแค่นี้ก็เอาชนะใจดิฉันจนขอยกให้เป็นเพลงของลีแอนน์ ไรม์ที่โปรดปรานที่สุดตลอดกาลแล้ว และแน่นอนที่สุดโดยไม่จำเป็นต้องทำความรู้จักเพลงอื่นๆของเธอแต่อย่างใด เพลงถัดไป Wound Up (4/5) งานพ็อพบัลลาดเจือบีทอาร์แอนด์บีกระฉึกกระฉักแต่สรรพสำเนียงของความเป็นสาวคันทรี่ย์ในรากเหง้ายังคงโชยกลิ่นอายตลบอบอวน เพราะดีเหมือนกันนะจะว่าไปแต่เชื่อว่าแฟนคลับของลีแอนน์ ไรม์ส่วนมากน่าจะชอบ The Safest Place (4/5) มากกว่าด้วยความเป็นงานบัลลาดสูตรสำเร็จตามสไตล์ลีแอนน์ ไรม์แท้ๆมีครบทุกองค์ประกอบที่จะจับแฟนทั้งขาประจำขาจรของเธอทีเดียว Suddenly (4.5/5) เป็นอีกหนึ่งในเพลงโปรดที่สุดของดิฉันในอัลบั้มชุดนี้กับงานคันทรี่ย์พ็อพร็อคที่มีความสมบูรณ์แบบและทรงพลังในตัวเองค่อนข้างสูงทีเดียว ฟังรอบเดียวก็ติดหูหนึบกล้ารับประกัน อำลารีวิวไปด้วย Love Is An Army (4/5) และ You Made Me Find Myself (4/5) สองงานบัลลาดเพราะๆกับสองความสุนทรีย์ที่แตกต่างกับงานพรมเพียโนหวานชื่นในเพลงแรกและงานบัลลาดสูตรสำเร็จสไตล์คันทรี่ย์ดิว่าในเพลงหลัง ไพเราะขาดใจทั้งคู่
ส่วนตัวเชื่อว่าลีแอนน์ ไรม์น่าจะมีผลงานที่ดีกว่าที่ได้ยินจากในอัลบั้มชุดนี้เยอะแต่ Twisted Angel ก็นับว่าเป็นอัลบั้มพ็อพที่ไม่เลวทีเดียวสำหรับคนที่นิยมเสพย์เพลงเพราะๆและต้องการความหลากหลาย เชื่อว่าตอบโจทย์และเป็นงานล้างหูล้างมลพิษจากเพลงพ็อพยุคนี้ได้ชะงัดทีเดียว
