ทู้ล่างคืออัพเดท realtime จนเลอะเทอะไปละ ที่จะเขียนนี่เป็น thought หลังฟังครึ่งแรกได้ราวๆ 4-10 ครั้ง ยกเว้นไตเติ้ลที่ยังคงไม่หยุดจนถึงตอนนี้ เขียนไปเรื่อยตามรู้สึก อาจจะวนๆ เพ้อเจ้อหรือไร้ ref ไปบ้าง กะเทยก็อย่าถือสานะคร้ะ

ถ้าบอกว่า the tortured poet department คือรวมทั้งหมด 31 เพลง ที่เขียนนี่ก็คงเหมารวมเรื่องภาพรวมทั้งบั้มไม่ได้ จะพยามไม่จัดจ์อะไรมาก

ภาพรวม คือ รู้สึกว่าอัลบั้มนี้ ไม่ได้เกินความคาดหมาย แต่ก็ไม่ได้ผิดหวังมากนัก ตอนแรกที่อีนี่บอกจะปล่อยอัลบั้ม พร้อมภาพปกกะหรี่ขาวดำล้วงหี คือในใจนี่คิดละ folklore + evermore เวอชั่นจัดหนักจัดเต็ม รวดร้าวแน่ แต่พอนึกได้ว่าอีเทย์ สิ่งที่คิดว่าจะได้เจอแบบในเพลงอีอเดลก็ไม่ถูกนำมาเป็นน้ำหนักใน expectation มากนัก บวกกับชื่ออลับั้ม แหม นักกวี อีดอก ถ้าชื่ออัลบั้มนี้เป็นอีกาก้าตั้ง กะเทยจับแห่สามรอบโยนเข้าเมรุแน่นอน พอเคลมมาขนาดนี้แล้ว สิ่งที่คาดหวังก็สูงตามไปด้วย แต่พอออกมาจริงๆ กลับรู้สึกว่ามันไม่ได้เหนืออะไรมากมายเท่าไหร่ จะบอกว่าเป็นภาคต่ออี midnight ก็ไม่เชิง มันให้ความรู้สึกก้ำกึ่ง ระหว่างความ calm ซับซ้อนของ folklore + evermore แต่ก็ย่อยไม่ยาก และจับต้องได้ง่ายกว่าเหมือนอัลบั้มมิดแตด

ฟังตั้งแต่แทร็กแรกจนสุดท้ายที่ Clara Bow คือ นี่ฟังลื่นนะ ไม่ได้รู้สึกยาวหรือแบบ เบื่อจนอยากจะกรี้ดแบบตอนฟังอี folklore + evermore ในตอนแรก ต้องบอกเลยว่าคำโปรย โฆษณาชวนเชื่อก่อนบั้มออกของอีนี่ทำให้เตรียมใจไว้เยอะมากๆๆ ว่าจะต้องเจอกับอะไร พอมาเจอเพลงที่ไม่ได้ฟังยากก้เลยเล่นจนจบได้ยาวๆ และต้องบอกด้วยว่า ตอนแรก คาดคการณ์ไว้ว่าเพลงจะยาวกว่านี้อีก 555 เห็นจากการไปอี๋อ๋อกับอีลาน่า แล้วก็ความป้ำเป๋อๆ อยากเป็นเช็คเสปียร์ของอีนี่ในช่วงหลัง คือคาดหวังเลยว่าเพลงจะยาวสัก 5 นาทีเป็นต้นไป แม๊กสุด 9 นาทีสู้อีเวนิซบิชไปเลยจ่ะ แต่ก้แอบผิดคาด ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ดี 555

ประจวบกับอัลบั้มนี้คลุมโทนได้ดีมาก ไม่ค่อยมีเพลงไหนเสร่อ แต่ก็ไม่ได้ราบเรียบจม (แต่ก็ไม่เด่นอยู่ดี) เลยมีความรู้สึกว่าอัลบั้มนี้สมูธมากๆๆๆ ร่ายไปจนถึง anthology ซึ่งก็ไม่ได้มีภาคดนตรีหรืออารมณ์แตกต่างกับช่วงแรกของอัลบั้มมากนัก ช่วงแรกอาจจะมีความเว่อ ความเล่นใหญ่หน่อย แต่ช่วงท้ายๆจะ subtle มากขึ้น แต่ก็ยังไม่คิดว่ามันให้ความรู้สึก sophisticated แบบอีเอเวอร์มอร์ โฟคลอร์อ่านะ (แต่กระนั้นก็ต้องใช้เวลาฟังด้วย ส่วนตัว กว่าจะแอพพริชิเอทกับอีโฟลคลอก็ใช้เวลาเป็นปี แต่พอเริ่มซึมซับอารมณ์ของบั้มเพลง ก็หยุดฟังไม่ได้)

ตอนแรกเคยด่ากันไว้ว่าอี midnights นางทำครึ่งหลังได้ไม่ค่อยน่าดึงดูด บวกกับมีเพลงเสร่อๆเข้ามา อย่างอี Bejewel หรือร้ายๆแรงๆไปเลยแบบอี Vigilant Shit โดยที่อีสองเพลงหลังไม่ได้ส่งเสริมให้ภาพรวมอีมิดไนทืดีขึ้นแต่อย่างใด อัลบั้มนี้นางร้อยเรียงมาได้ไม่สะดุดแบบนั้น แถมครึ่งหลังของ 17 เพลงแรก แม่เล่นใหญ่ให้กะเทยนะคะ เพลงหลังๆนางก็อัดเต็ม หวีดร้อง แผดเสียง จังหวะฉ่ำๆ ไม่ให้กะเทยรู้สึกเนือย ซึ่ง มัน lead to สิ่งที่ไม่ชอบ นั้นก็คือ ความเยอะเกินไป ไม่นึกว่าเกิดมาจะต้องพูดคำนี้กับอีเทย์ ปกติอีนี่เล่นน้อยก็น้อยเลย จนเบื่อ แต่กลับกัน เพลงอัลบั้มนี้ หลายเพลง รู้สึกเล่นใหญ่โดยไม่จำเป็น แบบ ไม่จำเป็นเลยจริงๆ ก็ไม่รู้ทำแล้วได้อะ จะประโคมดนตรี หรือใส่เนื้อเพลงบรรยายสรรพคุณมา มันก็ควรจะแบบ อุ้ย เอิ้ว พอดีๆ ไม่ใช่พอจะเล่นใหญ่ปุ้ป คือจัดหนักตั้งแต่นาทีที่ 2 เลย แล้วอินเนอร์ตัวเองเอาอยู่ไหม ก็ไม่ ยิ่งบางเพลง ไม่ยาวนะ แต่ตั้งแต่ผ่านฮุกแรกไป อีนี่กลายร่างเป็น Moby dick ค่ะ บรรยายตั้งแต่ท้องฟ้าสายน้ำ บางเพลงก็คือยาวจนงง ใครเอาโมโนล้อกกอนเกิร์ลมาใส่ดนตรี

ด้านเนื้อหา ก็ต้องใช้เวลาอีกนั่นแหละ แต่นี่คิดว่าอัลบั้มนี้มีความป็นอีเทย์เยอะขึ้นมาก(เฉพาะเนื้อหา) มีความผ่อนคลาย กล้าเล่น กล้าจังไร ปกติอีนี่ต้อง filter หนาแน่น แต่อัลบั้มนี้กลับดุ down to earth แล้วก็ตรงไปตรงมาดี ไม่ต้องคิดอะไรมาก ก็คือเทเลอร์คนเดิม คนที๋โดนเย็ดแล้วคร่ำครวญ คนที่ยังแค้นอีคิมและคานเย่อยู่ แล้วก็กล้ายอมรับแล้วก็เล่าออกมา ดูผ่อนคลายมากขึ้น very personal แต่กลับกัน ก็พอรู้สึกว่าตรงไปตรงมา ถ้าไม่ได้แรงอวย หรือมายาคติที่ฉาบไว้ก่อนบั้มจะออก ก็รู้สึกว่าการถ่ายทอดออกมามันไม่ได้มีชั้นเชิงมากมายเท่าไหร่ (ตอนที่พิมพ์ยังไม่ได้เสพครึ่งหลังนะคะ) ถ้านางคีปความเป็นตัวเองไว้แล้วบอกเล่าออกมาได้ระกับที่เคยทำกับอีโฟคลอร์ เอเว่อมอร์จะดีมาก

ส่วนภาคดนตรี ไม่ใช่แค่อีเทย์หรอกมั้ง แต่กะหรี่ทุกคตัวในเจน 2024 มันเป็นยุคที่ทุกคน turn back to basic กันหมดแล้ว นวตกรรมทางดนตรีเหมือนถึงทางตันแล้ว ถ้าไม่ขายคลาสสิก ก็มีแค่ฟิวชั่นย้อนยุควนไปวนมา มันคาดหวังอะไรไม่ได้แล้ว กลายเป็นวัดกันที่การถ่ายทอดกับเนื้อหาไปเลย ซึ่งภาคดนตรีอัลบั้มนี้ เอาจริงๆ เหมือนเป็นแค๋โปรเจคของอีแจ็ค แล้วได้อีเทย์มาเขียนเนื้อร้องให้เท่านั้น บั้มนี้เอาให้อีลาน่าร้องยังได้เลย ยิ่งอีเทย์เป็นคนที่มีเอกลักษณ์ทางดนตรีน้อยอยู่แล้วด้วย เลยเหมือนโดนอีแจ็คครอบไปเลย แถมเรื่องการร้องการถ่ายทอด ถ้าไม่บอกว่านางเป็นคนแต่งเอง จะอินเท่านี้ไหม นี่ว่าไม่ 555 มันมาตรฐาน แค่นั้น



แก้ไขล่าสุดโดย Pussy เมื่อ Sat Apr 20, 2024 6:04 pm, ทั้งหมด 5 ครั้ง

มาเรียงๆ แทร็กกันบ้าง

อี Fortnight บอกเลยว่าชอบม๊ากกกก คือมันดูเป็นเพลงที่ไม่ต้องพยามอะไรมาก เรื่อยๆ แต่โคตรติดหูและมีเสน่ห์ การเล่าเรื่องเรื่อยๆไปจนถึงท่อนของอีโพสที่เข้ากันได้เป็นอย่างดี แม้เนื้อเพลงจะไม่ได้ก่อให้เกิดการประเทืองสติปัญญาอะไรมากมายนอกจากเล้าหรือถึงควย แต่โดยรวมมันดีอ่ะ ไม่ไม่คร่ำครวญมาก เศร้านิดตัดพ้อหน่อย แล้วตอนท้ายเพลงคือดีงามมาก เสียอย่างเดียว อีนี่เล่นใหญ่แล้วไม่รู้ขอบเขต ซาวรกมาก ตีกันจนมันมากเกินไป จริงๆ แค่ระดับ Ivy หรือ Evermore คือมากพอแล้ว แต่ประเด็นที่ใหญ่สุดนะ คือมิ๊กเสียงมาไม่ดี ดนรีมันชนกันเยอะเกิน

Tortured Pussies Department อีมิดไนท์มารับลุกมึงไปค่ะ นึกว่าของเหลือ แล้วนึกไงเอาชื่ออีชาลีมาใช้ ต่อให้จะเอามากัดก็เหอะ 555 เพลงนี้อีกเพลงที่ผิดคาดนะ นึกว่าจะหลอนๆหีแหก แผด นอนราบกับพื้นกรีดร้อง แต่ก็เป็น just another song ที่ไม่ราบเรียบจนเบื่อแถมซาวก็เพราะ ชอบแนวดรีมพ๊อพกุ๊งกิ๊งแบบนี้มากแม่

ถ้าเพลงบนคึอของเหลือจากอีมิดไนท์ งั้นเชิญกะเทยพบกับ My Boy Only Breaks His Favorite Toys 1989 TV Version จร้า อีดอก กูนึกว่าโบนัสแทร็ก ธรรมดาม้าก แต่ส่วนตัวชอบซาวแนวนี้เลยไม่อยากจะด่าอะไร

Down bad นี่ชอบนะ รู้สึกได้อารมณ์อีกแบบที่อีเทย์ไม่ค่อยจะทำดี เหมือนอี midnight rain เอามาอัพบีท So long longdon เรพูเทชั่นโบนัสแทร็ก ในเวอชั่นที่ซาวดีกว่า(มาก)

But Daddy I sucked his cock อันนี้คือนึกว่าวิญญาณกะหรี่ Speak now เข้าสิ่ง เพ้อถึงควยเน่าๆของอีแมทตี้ แถมว่าอีสวิฟแตดอีก5555 ยอมใจไม่นึกว่าจะกล้าทำ แต่ชอบนะ ดูนาง let go ดี ทำอะไรจัญไรบ้างก็ดี แต่อีบัลลาดอัลเตอร์เนทีฟ อีนี่ไม่เคยทำถึงซ้ากกกกะที ซึ่งรวมๆมันก็เป็นตามที่เห็น ซึ่งแย่ไหม ไม่แย่เลย แต่มันให้ความรู้สึกว่าเพลงนี้มันไม่ควรมีชีวิตอยู่เกิน 1989 Eras ทั้งภาคเนื้อหา ดนตรี หรืออะไรทั้งปวง

ขอข้ามมาที่ Florida! นี่ว่าอัลบั้มนี้วางแทร็กดีนะ พอเพลงเริ่มจะทิ้งช่วง นางก็เอาเพลงมาเปลี่ยนอารมณ์

หรืออี Little Old Me ชอบม้ากก มาคร่ะ กะหรี่ Repuation หวีดเป็นหวีด ให้ฟีลเหมือนอีนี่จะระเบิด ทั้งฟีล ความหมาย มันสตรอง เข้ม ยังกับอี Don't blame me แต่อย่างกะเทยว่า พอถึงช่วงบริดจ์คือ เอายังคะเจ๊ เสร็จยัง

พอถึงจุดนี้ เพลงที่เหลือก็เริ่มปลาไหลปลาช่อนร่ะ 10 เนื้อ 1 ทำนอง ดรีมพ๊อพ ลอยๆ เฉื่อยๆ จนถึง Clara Bow ที่ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกอะไรมากมายไปมากกว่า Midnight Deluxe


นี่ว่า อัลบั้มนี้นางคลุมโทนดีมากๆๆๆๆเลยนะ ฟังเรียงเป็นตับ ไม่ต้อง skip ลื่นเพลิน แต่ถามว่าถึงขั้นต้องมาเป็นอัลบั้มใหม่แล้ว มันได้เท่านี้ก็แอบผิดหวังเล้กน้อย เพราะอัลบั้มคาดหวังความ"ขั้นสุด" ของอีเทย์ ซึ่งก็ได้มาในระดับนึง แต่ภาคตรีมันฉุดทุกอย่างไปหมด ทำให้มันน่าเบื่อ ไม่สิ ไม่น่านในใจ จะถูกกว่า ซึ่งคนเขียนเพลงดีไม่ได้แปลว่าต้องเขียนเพลงยาวอ่ะ 2 นาที ถ้า manage ดีมันก็ถ่ายทอดได้

ครึ่งหลังตอนนี้กะลัง gow on me อยู่คร่ะ เดี๋ยวค่อยมาต่อเมื่อถึงจุดที่เมีาได้ กำลังชอบอี imgonnagetyouback แล้วไปต่อแทร็กอื่นไม่ได้

นี่ยังไม่เจอเพลงไหนที่ได้ระดับ Ant-Hero เลยอ่ะ คือแมสด้วย เพราะด้วย ฟังง่าย กระชับไม่ยืดยาน เนื้อหาดี แล้วเป็นเนื้อหาที่ relateได้ด้วย เสนอความเป็นตัวเองได้อีก เพลงนี้เอาจริงๆจะเป็น 1 ใน เพลงที่ดีที่สุดใน career path ของอีนี่เลยก็ยังไงด้ แต่อีโฟทไนท์ หายไปก่อนโน๊ะ

ตอนนี้ชั้นนั่งไล่ฟังอยู่ค่ะ มาถึงAntology บางเพลงชั้นก็ยังหาคงามพีคของเพลงไม่เจอเลย


_________________

The albatross เหมือนWillow ผสมกับ Ivyอยู่นะคะ ชั้นชอบ แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกว้าว


_________________

ด้วยความที่ชนpearl jamด้วย เลยยังไม่ได้ฟังแบบทั้งวันทั้งคืน (เหมือนตอนที่อีมิดแตดชนเล็กอุปกับอีแมตแตด) เลยยังไม่อยากจะแหกใดๆมาก แต่เดี๋ยวมาเม้าท์ด้วย


_________________

โอเค มาแชร์บ้าง

จนถึงตอนนี้เอง ก็ยังฟังได้ไม่กี่รอบ แทร็คที่ชอบที่สุดตอนนี้ ไม่นับanthology คงเป็นอีfortnight ถ้าไม่นับแอนตี้หีโล้คือขึ้นหิ้งไปแล้ว นี่ว่าอีรายปักษ์เป็นลีดซิงเกิ้ลที่ทำได้ดีมากๆเพลงนึงเลย คือเรียบง่าย ไม่ซับซ้อน แต่ยังมีความไพเราะและติดหู
โอเคอาจไม่ใช่เพลงที่ฟังแค่รอบเดียว แล้วแบบอู้อ้าเลย แต่มันรู้สึกซึมลึกไปเรื่อยๆ คือไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกัน ที่อยู่ดีๆก็ฮัม i love you it's ruining my life ไปซะแล้ว
แล้วการเอาอีขี้คุกมาเป็นคอรัส อันนี้ว่าอีเทย์มองขาดนะ ส่วนนึงมันทำให้รสชาติไม่จำเจ ลำพังถ้าอีเทย์โซโล่คนเดียว นี่ว่าคงไม่ประทับใจมากเท่านี้ ส่วนตัวเคาะให้4-5ดาวเลย

แล้วก็ข้ามไปที่อีโซลองลอนเดิ้น ที่ตอนแรกขึ้นมาภาคดนตรีดูเหมือนจะมีอะไร แต่พอเล่นไปเรื่อยๆนี่ว่าแอบน่าเบื่อไปหน่อย ถ้าอีเทย์กระชับได้ซัก3นาทีกว่าๆ นี่ว่าอาจจะเป็นอีกแทร็คที่ให้5ดาว เพราะมูดแอนโทนคือดีล่ะ แต่มันแอบย้วยช่วงกลางๆเพลงไปนิดนึง

อีแดดดี้ไอฟัคฮิมนี่เห็นด้วยกับกะเทย นึกว่าอีแทร็คvaultของอีfearless ซึ่งถามว่าแย่ไหม ก็ไม่แย่นะ แต่มันดูขายขำไปหน่อย อีดอก แก่จนหียานขนาดนี้ ยังทำเพลงเหมือนชะนีติ่งหูพึ่งโดนเย็ดครั้งแรก แต่ก็นะ ในความawkward นี่ว่าเพลงนี้อินเนอร์อีนี่ชัดสุด ซึ่งหายากนะ เอาดีๆ

ฟลอลิด้า ดีมาก เพลงนี้มันมีความหายาก2ประการ คือหนึ่ง ยากนะที่อีนี้จะไม่เอาคนฟีทมาแกง ซึ่งอีเทย์คิดถูก เพราะนางโฮลด์เพลงนี้ไม่อยู่แน่นอน ผลลัพธ์คือน่าพอใจมาก อินเนอร์ดีมาก ความทรงพลังของอีฟลอเรนซ์ทำให้เพลงดูมิติขึ้นมาก และสอง หายากที่อีเทย์จะเล้นใหญ่และทำถึง ซึ่งเพลงนี้อีเทย์สอบผ่านด้วยประการทั้งปวง

ลิดเดิ้ลโอลด์มี เปิดมาstuningมาก กอสเพลปังๆ อีเทย์กรีดร้องโหยหวน อีดอกเตรียมกด5ดาวรอ ฟังไปเรื่อยๆคือพอจ้ะ อีดอก บ้าน้ำลายเกิน เพลงนี้เอาดีๆแค่3นาทีก็พอแล้ว จากเพลงร้ายๆแรงๆ เอนด์อัพเป็นเพลงอีแก่บ้าน้ำลายพูดอะไรไม่รู้เรื่องแทน น่าเสียดายมาก

อีลอสออฟมายไลฟ์ smallest man และปิดบั้มด้วยไอ้แอ๊ดควาย ชอบ และนี่คือสิ่งที่คิดไว้ในหัว ตอนที่อีนี่ประกาศชื่ออัลบั้ม แบบอีนี่ต้องพล่ามหีแตดเพ้อควยอกหักรักคุดอะไรของนางไป ดนตรีๆลอยๆเบาๆคลอๆ แต่less is more ฟังแล้วบั่บ หน่วงๆเย็นๆ แต่ไม่ได้เศร้ามากมาย ซึ่งอีแทร็คต้นๆของอัลบั้มให้ฟีลแบบนี้ไม่ได้ซักเพลง

อีanthologyเดี๋ยวว่างๆมาเขียนต่อ


_________________

อีโคลอี้แซมโซเฟียคือเพราะฉิบหาย โอ้ยยยยยยยย


_________________

ใดๆ นี่ว่ามงอาจจะกลับไปตกที่อีบิลหรี่นะ ถ้าอีฟินนีจะทำเพลงฉีกให้อีบิลหรี่ได้เหมือนอีhappier than ever (หวังว่า)


_________________