http://www.facebook.com/HysteriaCulture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2014/05/20/jiyeon-never-ever-1min1sec-k-poprb-78-3-55/
Jiyeon : Never Ever (1Min1Sec) : K-pop/R&B (78% = 3.5/5)
อันที่จริงแล้วเหล่าชาวQueensเมนน้องจี้ จียอน เกือบจะได้จับจองมินิอัลบั้มชุดแรกในฐานะศิลปินโซโล่ของมักเน่คนสวยแห่งวง T-ara กันตั้งแต่ปลายเดือนที่แล้วหลังจากที่ทางค่ายปล่อยทีเซอร์ออกมาเรียกน้ำย่อยพร้อมกับทำการตลาดโปรโมตสาวจียอนชนิดสุดฤทธิ์หากแต่มีอันต้องเลื่อนมาเป็นวันที่ 20 พฤษภาคม 2014 เมื่อวานนี้แทนจากเหตุโศกนาฏกรรมเรือเฟอร์รี่อัปปางบริเวณเกาะเซจูซึ่งในฐานะไอดอลคนของประชาชนและพลเมืองเกาหลีใต้แล้วก็นับว่าทำถูกต้องสำหรับการยุติกิจกรรมบันเทิงเพื่อแสดงความไว้อาลัย - แถมยังเป็นช่วงเวลาที่ดีให้เธอฝึกซ้อมมากขึ้นอีกต่างหาก
แม้ว่าจะเป็นสมาชิกของT-araที่ภาพลักษณ์โดดเด่นเป็นอันดับต้นๆตีคู่มากับอึนจองและฮโยมินแถมยังมีภาษีดีเป็นถึงอิมเมจประจำวงอีกต่างหาก แต่ในแง่ของการแสดงศักยภาพทางดนตรีในฐานะที่ส่วนตัวเป็นเมนจียอนก็คงต้องขอพูดตามตรงว่าบทบาทของเธอยังไม่เด่นชัดเท่าที่ควรจะเป็นคือสำหรับเราจียอนเป็นคนที่มีเสียงทุ้มนุ่มไพเราะมีเสน่ห์เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่สามารถทำให้ท่อนเด่นๆที่เธอรับผิดชอบมันดูพิเศษขึ้นได้อย่างน่าอัศจรรย์แม้จะเพียงไม่กี่ท่อนก็ตามที แต่เมื่อดูคาริสม่ากับเรื่องการแสดงสดแล้วเธอยังไม่สามารถทำให้เราเชื่อในตัวเธอได้ถึงที่สุดเหมือนที่เราเชื่อในพลังของโซยอน,อึนจองและฮโยมินที่ระเบิดมาได้แรงกว่าหลายเท่าตัวอันนี้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องของลูกคอและพลังเสียงที่ไดโน่ของเรายังตามพวกออนนี่อยู่หลายช่วงตัว ไม่ต้องอะไรมากมายแค่เทียบกับพี่ใหญ่โบรัมที่ช่วงแรกๆด้อยกว่าจี้มากแต่ตอนนี้เจียระไนและพัฒนาตัวเองขึ้นมาซัพพอร์ตวงเรื่องการร้อง,การแร็พและการแสดงสดได้ในระดับมหาศาลแต่โชคดีที่จี้เราได้เปรียบกว่าเรื่องเนื้อเสียงที่ไพเราะโดยธรรมชาติและไลน์การเต้นที่สวยแต่วัดกันโดยรวมตอนนี้ส่วนตัวให้คะแนนพี่โบ้นำทั้งหมดทั้งมวลนี้จึงทำให้อะฮั๊นต้องมานั่งหนักใจเมนคนสวยของตัวเองว่าจะแบกน้ำหนักในฐานะศิลปินโซโล่ไหวหรือไม่ซึ่งก็คงจะต้องจับตาดูการพิสูจน์ตัวเองของจียอนต่อไปในช่วงขึ้นโชว์ตามรายการต่างๆว่าจะทำได้ดีมากน้อยแค่ไหนเมื่อไม่มีพี่ๆที่ส่วนมากเก่งกว่าอยู่รอบตัว
อย่างไรก็ตามหนึ่งในสิ่งที่ตอนนี้ให้ผ่านฉลุยไปแล้วก็คือเรื่องของ การทำเพลง ซึ่งต้องชมทางค่าย Core Content Media ว่าวิสัยทัศน์กว้างไกลเสมอในการตลาดและการเลือกโปรดิวซ์เซอร์ที่ แข็ง คือสามารถดึงศักยภาพกับตัวตนของศิลปินออกมาโลดแล่นสู่งานดนตรีได้จริงๆคือไม่ได้มีแต่เพียงแง่ของความเป็นมีเดียคือมีแต่อิมเมจ,กลยุทธ์การตลาดและความเป็นเคพ็อพพื้นๆดาดๆฉาบฉวยแต่สามารถสะท้อนถึงความเป็นศิลปินของผู้บริหารค่ายและทีมโปรดิวซ์เซอร์ที่สามารถทำผลงานแบบศิลปินให้เจ้าของผลงานที่มาถ่ายทอดได้จริงๆไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นศิลปินที่เป็นไอดอลหรือไอดอลที่นำมาปรุงแต่งให้เป็นศิลปินได้จริงๆโดยงาน ดนตรี ซึ่งมีไม่เยอะนะในแวดวงเพลงเกาหลี ส่วนตัวอุ่นใจเสมอเวลาตามฟังผลงานจากศิลปินค่ายนี้เพราะเห็นมาเยอะว่างานส่วนมากออกมาในเกณฑ์ที่ดีในระดับหนึ่งจนถึงขั้นดีไปเลยและแน่นอนว่ามินิอัลบั้มชุด Never Ever หรือใครจะเรียกว่า 1 Min 1 Sec ผลงานโซโล่ชุดแรกของลูกสาวสุดที่รักแห่งCCMเป็นอะไรที่เห็นได้ชัดเจนโดยไม่ต้องเดาว่าทางทีมงานและตัวจียอนเจ้าของอัลบั้มเองนั้นตั้งใจปั้นผลงานนี้กันขนาดไหน
ตอนแรกที่ได้ยินว่า ดนตรีในงานชุดนี้จะแตกต่างจากสไตล์ของT-araโดยสิ้นเชิง สารภาพว่าไม่อยากเชื่อเท่าไรแต่พอได้ฟังหมดทั้งอัลบั้มแล้วก็คงต้องบอกว่าจริงและที่สำคัญแทบไม่อยากเชื่อว่าจียอนจะหลอมตัวเองไปกับดนตรีที่ออกไปทางอาร์แอนด์บีเป็นส่วนมากได้ลงตัวขนาดนี้ คือเนื้องานไม่ใช่งานสายอาร์แอนด์บีจ๋าดิบดำจนหอบนะเป็นงานเคพ็อพที่ละลายมิติของอาร์แอนด์บีเข้ามามีบทบาทชัดเจนไม่ว่าจะเป็นงานในรูปแบบของ พ็อพอาร์แอนด์บี - งานอาร์แอนด์บีในรูปแบบเมนทสตรีมพ็อพหรือแค่ละลายความเป็นพ็อพมาเติมความหวานหู - หรือ อาร์แอนด์บีพ็อพ - ที่เป็นงานพ็อพทั้งดุ้นแต่เจือกลิ่นอาร์แอนด์บี - เริ่มตั้งแต่ Never Ever (1 Min 1 Sec) (3.5/5) งานสายคอนเทมโพรารี่ย์อาร์แอนด์บีจำพวกลีดแบ็คดาวน์เทมโพสโลวอจมผสานกลิ่นโซลฟูลโหยหวนนวลเนียนแบบพวกSistar19 นับว่าเป็นเพลงที่ภาพรวมดูอ่อนที่สุดในบรรดาทั้งหมดแต่อาจจะเหมาะแก่การเป็นซิงเกิ้ลแรกด้วยเรื่องของเนื้อหาและแนวดนตรีที่กำลังเป็นเทรนด์นิยมในแวดวงผู้ฟังเคพ็อพ แรกๆฟังแล้วรู้สึกแปลกๆดูติดๆขัดๆคือจะเซ็กซี่แต่ก็ไม่ถึงแถมพอมาดูเอ็มวีก็หลุดหัวเราะออกมาพรื่ดด!!! คือจียอนไปได้มากกว่านี้นะคะแต่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอุปสรรค อย่างไรก็ตามพอฟังวนไปวนมาแล้วกลับติดหูหนึบชนิดไม่น่าเชื่อชนิดที่เมโลดี้ดนตรีและท่อนคอรัสยังวนหลอกหลอนอยู่ในหัวตั้งแต่เช้าแทบทั้งวัน แถมยังใช้เสียงและเทคนิคการร้องที่หลากหลายเกินกว่าที่เคยได้ยินจากไดโน่ หรือบางทีอาจจะเป็นเราเองที่ปรับตัวไม่ทันกับภาพลักษณ์ใหม่ของจียอนเสียเองก็เป็นได้! มาที่ Cherry Blossom Road (4/5) ขยับเข้าใกล้ความเป็นอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์อันเป็นมิตรต่อหูผู้ฟังได้รวดเร็วจนต้องตะลึงแถมยังหวานใสน่ารักเสียจนสลัดคราบไคลของความร้อนแรงยั่วยวนในเพลงเมื่อกี้ชนิดหมดจด เอาเป็นว่าคอเพลงอีซี่ลิสนิ่งน่าจะถูกใจกับงานเคพ็อพเพราะๆเจือกลิ่นอายโอลด์สคูลจากเครื่องเป่าโซลเพราะๆและบีทอาร์แอนด์บีกระฉึกกระฉักแต่ถึงกระนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็แพ้เสียงร้องเพราะๆของจียอนที่ดูจะมีความสุขกับเพลงนี้มากๆจนสื่ออารมณ์สว่างสดใสมาถึงผู้ฟังให้สามารถยิ้มแฉ่งอารมณ์ดีไปตามกัน ปิดท้ายด้วย Marionette (4/5) งานอาร์แอนด์บีเนิบนาบโดดเด่นบนบีทอคูสติคที่เบรคตัวเพลงได้เพราะมากๆฟังเผินๆเหมือนจะเรียบง่ายแต่มีพลังและที่สำคัญนี่แหละ เซ็กซี่ มากๆโดยเป็นธรรมชาติและไม่ต้องพยายามอะไรเลยคือจริตของเธอมันทำงานด้วยตัวของมันเองและทำให้เพลงที่ธรรมดาๆเพลงนี้พิเศษขึ้นมาโดยฉับพลัน รู้มั้ยว่าฟังสองเพลงบีไซต์แล้วนึกถึงใคร? มาช่า ใช่แล้วพี่ช่า มาช่า วัฒนพานิชบ้านเรานี่แหละ!!! ด้วยความที่โทนอารมณ์มันมีความเหงาและสวยงามในตัวไปด้วยชนิดใกล้เคียงกันมากเช่นเดียวกับจริตและหลายๆสิ่งที่จียอนสื่ออกมาในสองเพลงนี้ฟังแล้วแอบนึกถึงพี่ช่าสมัยอัลบั้ม Re-Entryกับ มายา เมื่อช่วงโห 15-20 ปีก่อนแถมสองคนนี้มีความคล้ายกันตรงที่มีน้ำเสียงและเนื้อเสียงที่ไพเราะมากๆคือเป็นคนที่ร้องเพลงเพราะอยู่แล้วแต่พลังเสียงอาจจะไม่ได้โดดเด่นอะไรแต่สื่ออารมณ์ได้ถึงคนฟัง ถ้าโซโล่น้องจี้ได้รับความนิยมและกระแสตอบรับที่ดีล่ะก็ดิฉันว่านอกจากขวัญใจวัยรุ่นแล้วเธอยังสามารถก้าวไปสู่คนที่เป็น ขวัญใจเกย์ ได้ไม่ยากเพราะทุกอย่างมันสื่อมาในอัลบั้มนี้แล้วว่าเธอมีครบ
ตัดความเป็นเมนจียอนออกไปเลยนะคะ พูดเลยว่าส่วนตัว รัก โซโล่อัลบั้มชุดนี้นอกจากเพลงที่เกินคาดแล้วเรายังได้เห็นอีกด้านของจี้ที่นิ่งและมีวุฒิภาวะมากขึ้นคือฉายความเป็นผู้ใหญ่ออกมาค่อนข้างเยอะกว่าที่อนุมานไว้ตอนแรกทีเดียวสำหรับผลงานชุดแรกชุดนี้ เอาเป็นว่าในส่วนของอัลบั้ม คุ้มค่าที่รอคอย สำหรับดิฉัน - แต่ห้ามชิ่งหนีพี่ๆมาออกคนเดียวนะไม่งั้นจะหนีไปรักฮโยมินกับคิวริจริงๆ
