http://hysteriaculture.wordpress.com
hysteria
สุสานนักเรียน ตอนที่3 เรื่องเล่าสยองขวัญจากห้องน้ำนักเรียนชายที่ถูกปิดตาย เล่ม2 (1)
บทความ/นิยายในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์ แก่ผู้เขียน นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์ ( http://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture)เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต
ซิสเตอร์ครับพ่อขอคุยกับซิสเตอร์เรื่องการกระทำของซิสเตอร์ต่อบรรดาซิสเตอร์และครูในโรงเรียนของเราหน่อยพ่อคิดว่าสิ่งที่ซิสเตอร์ทำมันเป็นเรื่องที่เกินเลยขอบเขตุและผิดวินัยความประพฤติของนักบวชในพระผู้เป็นเจ้าเป็นอย่างยิ่ง บาทหลวงจรัลเดินตรงมาทางซิสเตอร์สากุลวดีระหว่างพิธีศพของมิสสมคิดที่กำลังดำเนินไปโดยบาทหลวงอีกท่าน สากุลวดีแสยะยิ้มโดยปราศจากท่าทีสำนึกผิดเธอหันไปส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายให้ซิสเตอร์เวโรนิก้า,ซิสเตอร์รจิตา,ซิสเตอร์วิรภาและมิสเต็มทรัพย์ที่กำลังนั่งร่วมพิธีสวดอยู่จนทุกคนถึงกับเบือนหน้าหลบสายตาที่โหดเหี้ยมอำมหิตของสากุลวดีเว้นเพียงเต็มทรัพย์ที่หันกลับมาจ้องตอบโดยปราศจากความหวั่นเกรงแต่อย่างใด พ่อว่าเราควรจะไปคุยกันในห้องสารภาพบาปเผื่อว่าซิสเตอร์อาจจะอยากอธิบายบางสิ่งแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า จรัลทำท่าทีเชื้อเชิญสากุลวดีไปทางห้องสารภาพบาปแต่กลับถูกเธอปฏิเสธ ไม่จำเป็นหรอกค่ะคุณพ่ออธิการเรื่องบางเรื่องปล่อยให้เป็นเรื่องระหว่างดิฉันกับพระผู้เป็นเจ้าดีกว่า ขณะนี้ที่ดิฉันอยากจะทำก็คือเดินไปสวดขอพรต่อหน้าไม้กางเขนให้คณะนักบวชที่เซนต์มาบุสตาสว่างเสียทีเพราะดูเหมือนว่าจะไม่มีใครตระหนักได้ว่าขณะนี้ทางวิทยาเขตุกรุงเทพฯได้รับสาวกของซาตานเข้ามาทำงานภายในรั้วของศาสนจักร สากุลวดีกอดอกพลางตอบกลับอย่างท้าทายท่ามกลางความเงียบของทุกคนในโบสถ์ ซิสเตอร์ครับพ่อว่าทางที่ดีที่สุดซิสเตอร์ควรควบคุมสติอารมณ์และเราไปหาที่สงบๆคุยกันถึงปัญหานี้จะดีเสียกว่า โปรดอย่าลืมว่าสิ่งนี้ทำให้พิธีสวดศพให้แก่มิสสมคิดสะดุดที่สำคัญที่สุดซิสเตอร์กำลังสร้างความขัดแย้งต่อหน้าสัญลักษณ์ของพระผู้เป็นเจ้า จรัลพูดด้วยน้ำเสียงสงบราบเรียบ พูดไป ณ ตอนนี้ก็คงไม่มีใครเข้าใจหรอกค่ะดิฉันเชื่อว่าทุกสิ่งเกิดขึ้นบนพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า สิ่งนี้ก็เช่นกันทางที่ดีที่สุดซิสเตอร์ว่ารอวันเวลาที่พระองค์ผู้เฝ้าดูลูกๆของท่านอยู่จะประทานสติปัญญาให้คุณพ่ออธิการรวมถึง คนพวกนี้ (เธอกระแทกเสียงไปทางบรรดาคณะซิสเตอร์และคณาจารย์ของเซนต์มาบุส) ได้เห็นว่าแท้ที่จริงใครกันแน่คือผู้บริสุทธิ์ สากุลวดีมองตอบเข้าไปในแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความหนักแน่นแต่โอบอ้อมอารีของจรัญก่อนจะหันหลังเดินออกมาจากโบสถ์โดยไม่ใยดี เราทุกคนจะรอวันนั้นครับซิสเตอร์ บาทหลวงจรัลโต้ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนุ่มไล่หลังหากแต่สากุลวดีไม่แม้แต่จะหยุดยืนฟัง เธอเดินมาประจัญหน้ากับผกา,คริสมาสต์และฟารีดาที่เพิ่งจะเดินเข้ามาถึงในตัวโบสถ์สากุลวดีจ้องทั้งสามคนเขม็งด้วยความเกลียดชังเช่นเดียวกับผกาที่จ้องตอบนัยน์ตาเธอกลับด้วยความรู้สึกขยะแขยงไม่แพ้กัน ไปเถอะลูก เรามาเป็นตัวแทนของมิสมาลินมาร่วมสวดส่งวิญญาณคนดีๆอย่างซิสเตอร์สมคิดให้ไปสู่สวรรค์กันแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปทำบุญล้างซวยให้พวกสัมพเวสีและพวกเปรตในคราบนักบวช! ผกาจูงมือฟารีดาและคริสมาสต์เดินสวนสากุลวดีไปอย่างไม่สนใจ สัมพเวสี! นี่เธอหมายรวมถึงผีปอบที่สิงอยู่ในตัวเธอด้วยรึเปล่ามิสผกา? ผกาหันมามองสากุลวดีตาเขียวแต่ฟารีดาดึงแขนเธอไว้ อย่าไปสนใจเขาเลยค่ะมิส! ฟารีดาหันกลับไปมองสากุลวดีตั้งแต่หัวจรดเท้าเธอรู้สึกไม่ชอบใจกับความหยาบคายที่ซิสเตอร์เย้ยหยันเรื่องขนาดรูปร่างอ้วนท้วนและนิสัยรักการกินของคนดีๆอย่างมิสผกา
กาโต้ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งราวๆหกโมงเย็นในห้องพักผู้ป่วยของโรงพยาบาลเซนต์หลุยส์สีขาวสะอาดสะอ้านและอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวในเวลาเดียวกัน เด็กหนุ่มนอนทบทวนถึงคำพูดของฮาเวิร์ด,ดีไซน์และฟารีดา คิดถึงอารมณ์ชั่ววูบบนดาดฟ้าโรงเรียนที่เขาเกือบจะทำอะไรโง่ๆและสิ่งที่สร้างบาดแผลในจิตใจให้แก่เขาอย่างสาหัสที่สุดอันเจ็บปวดจนเกินเยียวยาก็คือตอนที่แม่ของเขาบีบคอเขากระแทกกับเตียงนอนด้วยความคลุ้มคลั่งขณะที่คาดคั้นความจริงเรื่องการเสพย์ยาของเด็กหนุ่มที่โรงเรียน กาโต้สะอึกสะอื้นออกมาด้วยความเสียใจและเจ็บปวดจนเกินจะทนเขาอดที่จะคิดไม่ได้ว่าจะกลับไปเผชิญหน้ากับเพื่อนๆและครูบาอาจารย์ที่โรงเรียนอย่างไรเช่นเดียวกับที่เขาจะอธิบายต่อแม่เขาอย่างไรเมื่อท่านกลับมาเขาจำสายตาอันเย็นชาของแม่เขาก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปโดยที่ท่านมองมาที่เขาอย่างเกลียดชังเหมือนกับสายตาที่มองเศษสวะหรือสัตว์เดรัจฉานทุกครั้งที่กาโต้ทำให้ท่านผิดหวัง ไงวะกาโต้? แค่เม็ดสองเม็ดนี่มันดีดแรงจนถึงขั้นจะฆ่าตัวตายเลยหรือไง? โอลิเวอร์ในชุดยูนิฟอร์มของเซนต์มาบุสเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถุงเซเว่นอีเลเว่นขนาดใหญ่ พี่เว่อร์!!! กาโต้รีบเช็ดน้ำตาแต่โอลิเว่อร์ยื่นกระดาษทิชชู่ให้เด็กหนุ่มพลางยิ้มด้วยความเข้าใจ มึงจะร้องก็ปล่อยให้มันร้องออกมาเถอะกาโต้กูเข้าใจความรู้สึกมึง! โอลิเวอร์นั่งลงที่ข้างเตียงพลางแกะนมพาสเจอร์ไรซ์ตราหมีเทใส่แก้วบริเวณหัวเตียง กูก็เป็นแบบมึงนี่แหละ บ้านรวยแต่พ่อแม่ไม่เข้าใจไม่มีเวลาให้แถมเพื่อนๆในห้องก็ไม่ค่อยอยากคบกับกูเพราะกูเป็นคนเกเรพูดตรงๆนะกาโต้วันนี้กูสงสารมึงว่ะมึงเป็นคนหัวดีเป็นเด็กดีเป็นคนเรียนเก่งถ้ากูเรียนชั้นม.5ก็คงจะดีนะเพราะกูคงจะช่วยมึงไม่ให้โดนไอ้ฮาเวิร์ดข่มเหงซะขนาดนี้ โอลิเว่อร์ส่งแก้วนมให้กาโต้ที่รับมาดื่มด้วยความหิวโหย เสียเลือดไปมากล่ะสิมึง! มึงไม่ต้องกลัวนะกูไม่บอกแม่มึงหรอกเรื่องที่มึงขอยาจากกูไปแค่สองสามเม็ดเรื่องขำๆว่ะกูไม่เอาเงินมึงหรอก กาโต้ยกมือไหว้ขอบคุณโอลิเว่อร์ด้วยความซาบซึ้งใจ ผมขอบคุณพี่เว่อร์มากครับแต่คืนนี้แม่ผมคงต้องคาดคั้นเรื่องนี้อีกแน่ๆผมไม่รู้จะพูดกับแม่ยังไงดี!!! กาโต้เริ่มปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง เรื่องนั้นกูมีวิธีว่ะ ว่าแต่มึงไว้ใจกูรึเปล่า? โอลิเว่อร์ยักคิ้วเขารู้สึกพึงพอใจที่เรื่องมันเข้าทางเขาได้ง่ายกว่าที่คิด มึงอยากจะล่อไอ้ฮาเวิร์ดคืนบ้างมั้ยล่ะ?!!! โอลิเวอร์ยิ้มให้กาโต้
สวัสดีลูกๆพ่อขอขอบคุณเราสองคนมากๆที่เป็นตัวแทนม.5/3มาร่วมงานศพของมิสสมคิด บาทหลวงจรัลรับไหว้คริสมาสต์และฟารีดาก่อนจะหันไปถามผกา มันเกิดอะไรขึ้นครับมิสผกา? ทำไมถึงเพิ่งมาเอาป่านนี้แล้วมิสมาลินไปไหนซะละ? บาทหลวงจรัลและเหล่าซิสเตอร์นั่งฟังผกาเล่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างพิธีสวดในขณะที่คริสมาสต์กับฟารีดาต้องเดินไปทั่วงานร่วมกับรุ่นน้องม.3ทั้งระดับรวมถึงเด็กม.4และม.6บางคนที่สนิทกับมิสสมคิดเพื่อคอยรับรองแขกเหรื่อในงาน งั้นแบบนี้หลังเลิกงานพ่อคงต้องไปเยี่ยมมิสมาลินเสียหน่อย บาทหลวงจรัลพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงเช่นเดียวกับซิสเตอร์เวโรนิก้า,รจิตา,วิรภาและมิสเต็มทรัพย์ที่ต่างพยักหน้าเห็นด้วย
ดีไซน์ยูคิดดีแล้วเหรอ? เรายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ากาโต้มันอยากจะคุยกับพวกเรารึเปล่า! ฮาเวิร์ดถามแฟนสาวขณะเดินหอบตะกร้าผลไม้และนมสดเดินตามหลังดีไซน์ที่ยิ้มแฉ่ง แต่ถ้าไม่มาเลยก็น่าเกลียดนะฮาเวิร์ด ดีไซน์รู้สึกไม่ดีเลยจริงๆบอกตรงๆคือส่วนหนึ่งมันเป็นเพราะพวกเราด้วยกาโต้ถึงจะฆ่าตัวตาย ยังไงซะเราก็เรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ม.1ถ้าปรับความเข้าใจกันได้ก็ดีนะ อุ๊ย!!! ดีไซน์ร้องเมื่อถูกร่างๆหนึ่งชนจนเซ ขอโทษครับ อ้าวดีไซน์นี่หน่า! พี่ขอโทษจริงๆไม่เป็นไรใช่มั้ย? โอลิเวอร์ที่ประคองตัวดีไซน์ทันจับเธอยืนขึ้น ขอโทษค่ะพี่เว่อร์ ดีไซน์ซุ่มซ่ามเอง! เด็กสาวหัวเราะให้กับความงี่เง่าของเธอ พี่เว่อร์มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ? ฮาเวิร์ดถาม อ๋อ พี่แวะมาแถวนี้เลยมาเยี่ยมกาโต้หน่อย สงสารมันว่ะ เห็นมันไม่มีพิษไม่มีภัยแบบนั้นใครจะไปคิดว่าจู่ๆมันจะคิดสั้นฆ่าตัวตาย โอลิเว่อร์ส่ายหน้าทั้งที่ลึกๆแล้วในใจของเขาเต้นตึ่กตั่กที่เพิ่งได้ประคองแขนนุ่มๆของดีไซน์ เอวบางๆและกลิ่นตัวที่หอมเย้ายวนของเธอมันช่างเร้าอารมณ์เขาเสียนี่กระไร นั่นสิครับ! เออ พี่เว่อร์ผมถามอะไรพี่หน่อยได้ป่ะ? อย่าหาว่าเสือกเลยนะแต่วันนั้นที่ร้านหมูกระทะพี่คุยอะไรกับบรูโน่เหรอครับ? ฮาเวิร์ดโพล่งถามไปตรงๆทำเอาดีไซน์หันมาขมวดคิ้ว อ๋อ พี่จะจีบพี่สาวมันแต่ดูแล้วมันคงไม่ชอบพี่เท่าไร ไอ้โน่แม่งหน้าเครียดไปเลย เอ่อ ช่างมันเถอะไม่จีบก็ได้วะ กูมันก็แค่เด็กม.6ต๊อกต๋อยนางแบบเรียนมหาลัยที่อิตาลี่เขาคงไม่เอาหรอก! โอลิเว่อร์คอตก พูดแล้วเหยียบไว้ทั้งคู่ล่ะ กูอาย!!! ไปละนะนัดเด็กไว้ โอลิเว่อร์จับมือกับฮาเวิร์ดก่อนจะหันมากอดดีไซน์พอเป็นพิธีแต่เจาแอบสูดผมและซอกคอหอมๆของดีไซน์เสียชุ่มปอดก่อนจะเดินจากไป ไอ้เชี่ยโน่นี่แม่งไร้สาระว่ะ! มันหวงพี่สาวมันจนเครียดขนาดนี้เลยเหรอ ฮาเวิร์ดหัวเราะแต่ดีไซน์ตีเพี๊ยะที่แขนเขา มันก็น่าเครียดอยู่หรอกยูก็รู้นี่ว่าโอลิเว่อร์เป็นยังไง? ดีไซน์กระซิบ แต่ยูก็เคยแอบชอบพี่เขานี่ จำได้ป่ะ? ตอนม.1-ม.2ไอจีบยูแทบตายกว่าเราจะได้มาเป็นแฟนกัน ฮาเวิร์ดยักคิ้ว ก็ยูมาฉายแววหล่อเอาตอนม.3นี่คะ อยากหล่อช้าทำไมล่ะคะ ตอนม.1-ม.2หน้าเธอเด๋อด๋ามากๆตัวเล็กๆแกนๆแถมแต่งตัวสไตล์ฮิพฮอพตัวใหญ่ๆดูแล้วตล๊ก ตลก ดีไซน์สวยมาตั้งแต่ยังไม่เข้าม.1เลยนะคะคนสวยก็ต้องเลือกนิดนึง เคยได้ยินมั้ยคะว่าสวยเลือกได้?ดีไซน์หัวเราะก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องคนป่วยแต่ฮาเวิร์ดคว้าแขนแฟนสาวไว้ แล้วตอนนี้ไอกับพี่เว่อร์ใครหล่อกว่ากัน? เขาดึงตัวดีไซน์มากอด ฮาเวิร์ดเกรงใจกาโต้หน่อยสิ! ดีไซน์ดิ้น มันหลับอยู่ บอกไอมาก่อนสิ! ฮาเวิร์ดหอมแก้มแฟนสาว นี่เธอยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าในโรงเรียนไม่มีใครหล่อสู้เธอได้แล้ว ดีไซน์หัวเราะ แอนดี้กับคิรินทร์เขาก็หล่อพอๆกับผมเลยนะ ฮาเวิร์ดอ้อน ยูนี่หึงแม้กระทั่งเกย์นะ!!! ดีไซน์ส่ายหน้าก่อนที่จะวางตะกร้าไว้ข้างเตียงกาโต้
คุณแม่ครับ คุณแม่ครับผมอยากกินสปาเก๊ตตี้ ภาพของเด็กน้อยหัวหยิกๆในชุดนักเรียนที่ดูแล้วไม่น่าจะเกินป.2-ป.3วิ่งตรงไปกอดมาลินด้วยความดีใจหลังจากที่เห็นแม่ของเขามารับที่โรงเรียน ครับ เดี๋ยวพาไปทานที่โรบินสันนะครับ เธอลูบหัวลูกชายหัวแก้วหัวแหวนด้วยความเอ็นดูก่อนที่จะเดินจูงมือพาลูกชายของเธอข้ามสะพานลอยไปที่โรบินสัน น้องแต๊งค์กิ๊วอย่าวิ่งสิลูก เดี๋ยวล้มนะ!!!! เธอตะโกนบอกลูกชายที่วิ่งวนไปวนมาบริเวณหน้าห้างพลางกระโดดโลดเต้นหมุนตัวด้วยความอารมณ์ดี อุ๊ย! ที่แม็คโดนัลด์มีลูกโป่งด้วย ^ ^ แต๊งค์กิ๊ววิ่งตรงไปบริเวณที่มีการแจกลึกโป่งก่อนจะล้มลงเข่ากระแทกกับพื้น แต๊งค์กิ๊วเจ็บมั้ยลูก?!!! มาลินรีบเดินตรงมาทางลูกชาย ไม่เจ็บหรอกเนอะคนเก่ง ไม่เป็นไรเนอะ ยืนเร็วๆ เด็กผู้ชายคนหนึ่งจับตัวแต๊งค์กิ๊วที่กำลังร้องไห้หน้ามุ่ยประคองขึ้นมา อย่านะ แกอย่ามาแตะลูกฉัน แต๊งค์กิ๊วออกมาเร็วๆลูกหนีออกมามันเป็นผี!!! เธอตะโกนไปที่คิรินทร์ที่กำลังโอบกอดปลอบขวัญแต๊วค์กิ๊วด้วยรอยยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน มาลินวิ่งตรงเข้าไปหมายที่จะยื้อแย่งเอาตัวลูกชายเธอออกมาจากเงื้อมมือของพญามัจจุราชแต่กลับต้องชะงักเมื่อมีเปลวไฟลุกโชนขึ้นขวางกั้นระหว่างเธอและลูกชาย มาลินพยายามลุกขึ้นมาก่อนที่จะหันไปมองเสียงกรีดร้องของผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นหูเธอเหลือเกิน ภาพที่ปรากฏตรงหน้าเป็นภาพของฝันร้ายที่เธอไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิตภาพของลูกชายของเธอที่เกาะลูกกรงในห้องนอนพร้อมทั้งกรีดเสียงร้องไห้ขอความช่วยเหลือ แต๊งค์กิ๊ว แต๊งค์กิ๊ว!!!! มาลินยืนมองภาพของตัวเองเมื่อเกือบสิบกว่าปีที่แล้วคุกเข่าลงไปร้องไห้กับพื้นเมื่อเห็นภาพของลูกชายเพียงคนเดียวถูกไฟคลอกตายไปต่อหน้าต่อตา น้องแต๊งค์กิ๊วก็เป็นผีครับคุณแม่ มาลินหันไปมองภาพของลูกชายของเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้าภาพร่างเล็กๆที่ถูกไฟเผาจนไหม้เกรียมหงิกงอเป็นตอตะโกพร้อมกับน้ำเหลืองที่เหม็นเน่าไหลเยิ้มอาบทั่วทั้งตัว คุณแม่ครับ คุณแม่ครับผมอยากกินสปาเก๊ตตี้ๆ เด็กชายพูดผ่านใบหน้าที่เป็นหนังสีแดงสดพุพองถลอกปอกเปิด หิวก็มากินนี่ซะ เสียงของคิรินทร์ดังขึ้นในขณะที่แต๊วค์กิ๊วรีบคลานไปกินสปาเก๊ตตี้ที่เขาเทไว้แทบเท้าด้วยความหิวโหย มาลินมองภาพอันแสนเจ็บปวดนั้นด้วยความปวดร้าวใจ แอนดี้เป็นของๆกูเหมือนกับลูกมึงที่เป็นของๆกูถ้ามึงอยากให้กูปล่อยลูกมึงไปที่ดีๆมึงก็อย่ามาเสือกเรื่องของกู!!! เสียงตวาดของคิรินทร์ดังขึ้น
